Өлең, жыр, ақындар

Романс

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 944
Бұлақ асып аққанда шарасынан,
сені көрем жапырақ арасынан.
Өткінші екен о күндер — келді, кетті,
сезімді тек мұңды етті, мөлдір етті.
Бұлақ мөлдір, сыр терең, жан асыл ма,
көкірегімде сен мәңгі қаласың ба?
Сондағыдай әлі ойнап барасың ба,
мен көрмеген бір бұлақ жағасында?!
Бұлақ асып ағады шарасынан,
сен қарадың жапырақ арасынан.
Жасыл толқын бүктелді, жұмарланды,
мен жыр еттім бітпейтін бір арманды.
Көз алдымда сол бейне тұрар мәңгі!
мен бе, сен бе, бұлақ па — кім алданды?
Мың сан толқын әкетті мың арманды,
мың арманның орнында бір ән қалды...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таулар мен төбелер

  • 0
  • 0

Таулар тұр асқақ,
Осынау дала, мына алап
Тұрғанда аман талай тауларды туар-ақ.
О, титтей менің төбешіктерім, не керек,

Толық

Эпиграммалар

  • 0
  • 0

Қызық, қызық қарап тұрсақ «қасіреті» мұның да,
тұңғыш шыққан гүл секілді махаббаттың тыңында.
«Ақсары қыз», «Қара қыз» – деп жыр жазады ол дамылсыз
әйелінен басқа адамның атын білмейд, шынында.

Толық

Жұбайлар

  • 0
  • 0

Әйел жылап булығып,
Жиі-жиі ері ішіп,
жиі-жиі шығатын таң атқанша керісіп.
Көрші болды ғажап бір — қарапайым жан аса

Толық

Қарап көріңіз