Өлең, жыр, ақындар

Қасым аға

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 576
Тұтап шығып сөзі ойдан,
аһ дегенде пеш-демі,
Жалын айдап шығатын —
Уа, ақ жалын, кеш мені,
Ұшқын ұшса жалыннан
ойып түсіп бір түрлі,
бетіңе леп ұратын
қағаз күйген сықылды.
Әр жолының астына
Қалың мағына қапты ұйып,
теңеулері сондықтан
көрінеді баттиып.
Үтірлері — тұлпардың
ізі сын-ды бір ұлы,
нүктелерінің өзі
жұдырықтай жұмулы.
Тентек-телі сөздерді
айдап келіп қамарда,
жақшалары ұқсайды
Тәңір соққан қамалға.
Сәл шытынса қабағын
Шыңдарына қар түсіп,
Сәл жымиса — Африка,
Антарктида шарпысып
сықырлайды мұз болып,
Әлемнің бір жартысы,
Мұзға қарсы жалын боп
шарпысады жартысы...
О, космос ақыны!
Ашық бояу өртенген,
бір жалт етіп құйрықты
жұлдыз сынды ерте өлген, —
Жоқ, өлген жоқ, ізі, әне —
Жосып жатыр — саспаңдар,
Құдай тартқан секілді
бір сызықты ақ бормен
Қара тақта-аспанға!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өз шаруаңа өзің тұтқын, сан ойлап

  • 0
  • 0

Өз шаруаңа өзің тұтқын, сан ойлап
туған үйді жүрсің ойша маңайлап.
Балаң өскен сайын ауылды ойлайсың,
суыртпақ боп түскен сайын самайға ақ,

Толық

Түс

  • 0
  • 0

Атқа мініп жүрем ылғи,
қыстығып
мінген атым кісінеп, не пысқырып,
Желіс салып, кейде өзімше жетісіп,

Толық

О! Мөлдір аспан, мөлдір аспан

  • 0
  • 0

О! Мөлдір аспан, мөлдір аспан!
сен егерде көзі болсаң адамның.
үйренер ең ұшқын аулап, сыр бағып.
Қабат-қабат тұнар болса саған мұң,

Толық

Қарап көріңіз