Өлең, жыр, ақындар

Қасым аға

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 471
Тұтап шығып сөзі ойдан,
аһ дегенде пеш-демі,
Жалын айдап шығатын —
Уа, ақ жалын, кеш мені,
Ұшқын ұшса жалыннан
ойып түсіп бір түрлі,
бетіңе леп ұратын
қағаз күйген сықылды.
Әр жолының астына
Қалың мағына қапты ұйып,
теңеулері сондықтан
көрінеді баттиып.
Үтірлері — тұлпардың
ізі сын-ды бір ұлы,
нүктелерінің өзі
жұдырықтай жұмулы.
Тентек-телі сөздерді
айдап келіп қамарда,
жақшалары ұқсайды
Тәңір соққан қамалға.
Сәл шытынса қабағын
Шыңдарына қар түсіп,
Сәл жымиса — Африка,
Антарктида шарпысып
сықырлайды мұз болып,
Әлемнің бір жартысы,
Мұзға қарсы жалын боп
шарпысады жартысы...
О, космос ақыны!
Ашық бояу өртенген,
бір жалт етіп құйрықты
жұлдыз сынды ерте өлген, —
Жоқ, өлген жоқ, ізі, әне —
Жосып жатыр — саспаңдар,
Құдай тартқан секілді
бір сызықты ақ бормен
Қара тақта-аспанға!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аз-ақ уақыт бөлінген-ау өлуге

  • 0
  • 0

Аз-ақ уақыт бөлінген-ау өлуге,
өмірге көп;
айналмайды бал уға.
Сондықтан да асықпайды от сөнуге,

Толық

Махаббат пен сұлулыққа сенгелі

  • 0
  • 0

Махаббат пен сұлулыққа сенгелі
алғаш тапқан сұлуымсың сен менің.
Сенде бірақ тіршілік жоқ, ең абзал
қуыршақсың қиып тіккен қағаздан.

Толық

О, ғажайып!...

  • 0
  • 0

О, ғажайып!
Мына күннің қызуына жылынып,
Көкірегімде көбейеді күннен-күнге бұл үміт.
Сол бір үміт Отаныма сүйене кеп туады,

Толық

Қарап көріңіз