Өлең, жыр, ақындар

Тау баурайында

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 762
Көкірегімнен қуат сездім сұрапыл —
ақ көз-бұлақ, ақтарылмай тұра тұр.
Тасқын алса жер мен көктің арасын
Міз бақпаған қасиетті қара шың,
Қалтырарсың сен де, ғажап гүрілмен
көк тасқыным өткен шақта түбіңнен.
Ей, қара емен, ток ұрғандай дірілде —
Сенің дағы бір шайқалар ұлы іргең.
Әр бұтаны бір оятып жүгірген
күздің желі, сен де тоқта,
бүгін мен,
шабыт буып, байланбаса тіл егер
Көрсетпек ем бір өнер.
Ей, қап-қара, қап-қара,
Сен де тоқта, қап-қара бұлт, қаптама.
Бір таң қалсын дала жұрты,
тау елі —
нөсерімді мен төгейін әуелі!
Жел тоқтады демін ішке ап бір түрлі,
Қарғып шықты, аспанға бұлт күркірлі,
Зевс құдай шағып еді шақпағын —
Медеу сайын шаң қаптады қап-қалың.
Күтір етіп бір қозғалған қара шың —
құйын алды жер мен көктің арасын.
Аунап кетіп ақ шыңдардың мұз-қары
қара еменді қағып жықты ызғары.
Желге қарап жалаң төспен жаздағы,
аз, аз дедім ерегесіп, аз бәрі —
Құздан төмен құлдыраған бір қой-тас
талма түсте тапап кете жаздады.
Желеңімді жұлып кетті жел-нөсер
жігерімді жығып кетті белдесер.
Кім бар, кім бар енді көңіл делбесер —
Кешірімің жоқ екен-ау емге етер,
Хақ-тағала, мен де есер ем, сен де есер,
Мен болдым ба жауың қылыш сермесер?!
Мұзды жарып ақты тасқын, қар тұрмақ,
ауық-ауық ақ жалдары жарқылдап,
Жетім сөздің жел болуы оңай-ақ,
Көңілшектің көл болуы оңай-ақ;
бір періште жылап тұрды мені аяп.
Ал, сай жақта тас кеміріп, жар тырнап
бір ібіліс күліп жатты қарқылдап...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тепе-тең

  • 0
  • 0

Ей, Алатау, саған бұл
не болды жер бауырлап?
Бұлты қонып ғаламның
жатырмысың ауырлап?!

Толық

Үзінді

  • 0
  • 0

Бұлақ ақса не тулап, не тебініп,
жаңғырығып ойсыз сай кетеді ұлып.
Батон-белдер сарғайып күн астында
ашып, пісіп келеді көтеріліп.

Толық

Тыныштық

  • 0
  • 0

Кім үзеді өзі әлсіз, жіңішке ойды?
Тыныш дейді дүние, тыныш дейді.
Бірақ шыңды бұлт болып буды қайғы,
бірақ бұта дамылсыз судырайды.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар