Өлең, жыр, ақындар

Азаттығым

  • 03.10.2021
  • 0
  • 0
  • 1915
Атажұрттың қазығына байланған соң кіндігім,
Арқандаулы арық аттай шыр-айналған тірлігім.
Таң атқаннан күн батқанша өз басымен әуіре,
Арпалысқан бұл жалғанда ұғып жатыр кімді кім?
Қанатымды шаңға малып тіршіліктің қамы үшін,
Тауық та бір, мен де бірмін теріп жеген тарысын.
Бостандықтың бір тал шашы түсер болса егер де,
Қынабынан суырылар қылшылдаған намысым!
Жеткен жан жоқ қуғанменен сұм дүние шетіне,
Фәни менен бақи барда бөлінесің екіге.
Азаттығым, тиер болса суық ызғар бетіңе,
Жүрегімді қалқан етем соққан желдің өтіне!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Іргем бүтін тұрғанда...

  • 0
  • 0

Байтақ елмін басынан сөз аспаған,
Өз өлеңім өзіме – өз астанам!
Илеуіңе қашанғы көне берер
Қазақ жыры зорлықтан көз ашпаған?!

Толық

Ұят шарпып бетімді

  • 0
  • 0

Ұят шарпып бетімді,
Арым қалай көз ілмек?
Ауа райы секілді
Ала-құла кезім көп.

Толық

Жарқыра, Ақорда!

  • 0
  • 0

Бақыт кетпесін басыңнан,
Жаса, байтақ елім!
Алтын тамырын тереңге жайған,
Бойлай берсін асқақ Бәйтерегің!

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер