Өлең, жыр, ақындар

Азаттығым

  • 03.10.2021
  • 0
  • 0
  • 2452
Атажұрттың қазығына байланған соң кіндігім,
Арқандаулы арық аттай шыр-айналған тірлігім.
Таң атқаннан күн батқанша өз басымен әуіре,
Арпалысқан бұл жалғанда ұғып жатыр кімді кім?
Қанатымды шаңға малып тіршіліктің қамы үшін,
Тауық та бір, мен де бірмін теріп жеген тарысын.
Бостандықтың бір тал шашы түсер болса егер де,
Қынабынан суырылар қылшылдаған намысым!
Жеткен жан жоқ қуғанменен сұм дүние шетіне,
Фәни менен бақи барда бөлінесің екіге.
Азаттығым, тиер болса суық ызғар бетіңе,
Жүрегімді қалқан етем соққан желдің өтіне!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нөсерден соң

  • 0
  • 0

Шіркін­ай, неткен ғажап мына жалған,
Жаудырап көз алдымда тұна қалған.
Әп­-сәтте күлімсіреп шыға келді,
Көк аспан жаңа ғана жылап алған.

Толық

Ау, құрбым

  • 0
  • 0

Биік таудың басында балқарағай,
Ауылым көшіп барады көл жағалай, ау, құрбым,
Жолы қиын жұмбақ тағдырдың.
Көшіп ауылың кеткенде таудан асып,

Толық

Бүктетіліп атыларсың...

  • 0
  • 0

Адасқанның көрген күні күн емес,
Қаңғырған жан қайда барып түнемес?
Қайыршының күркесінің шамындай,
Жер түбінен жылтырайды бір елес.

Толық

Қарап көріңіз