Өлең, жыр, ақындар

Жыр келмесе...

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1967
Бір жұмбақ ой мазалап неше күннен,
Шаршап жүрмін, соны әсте шеше білмей.
Қаламымды қолыма ұстатқызды,
Жеті түнде жұлып aп төсегімнен.
Жарым жатыр тәтті ұйқы құшағында,
(Оның ешбір ісі жақ құса-мұңда).
Ал мен болсам отырмын кірпік ілмей,
Көкірегімді кернетіп күш-ағынға.
Қиын екен жыр келмей, аңтарылған,
Шапшып шығып кетердей қан тамырдан.
Қалам ұшы қадалды бір нүктеге,
Сәйгүліктей қазықта қақтарылған.
Қиналумен қанша әлі күн өтеді,
Сарқылдым ба, апыр-ау, бұл не тегі?
Өлең тумай өзегім өртенгенде,
Күдік келіп көңілімді жүдетеді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ізгілік нышаны

  • 0
  • 0

Іні өседі ағасына сүйеніп,
Көкірегінен күмбір-күмбір күй өніп.
Бірін-бірі қолдап-қорғап жүретін,
Аға-ініге басымызды иелік.

Толық

Ұлтты ұйытшы!

  • 0
  • 0

Өршіл өлкем өнерлілер мекені,
Ақын, әнші, күйші - бәрі жетеді.
Ұлтты ұйытар театрға зәру боп,
Жүрген күндер түседі еске кешегі.

Толық

Сенім

  • 0
  • 1

Бұл кезде таңым нұрлы, түнім Айлы,
Мөлдірмін хрустальдай-шыныдай бір.
Жыр жазып жүрмін қазір жасыл бақ пен
Балкөмей бұлбұлдардың үні жайлы.

Толық

Қарап көріңіз