Өлең, жыр, ақындар

Адамда...

  • 26.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2860
Атар-ау алдан жарық таңымыз,
Үйқылы-ояу жатқапдаймыз әлі біз.
Көпті көрген қариялар не дейді,
Қалай болып бара жатыр халіміз?
Кеуде тосқан боран менен дауылға,
Атанжілік достар бар-ды ауылда.
Күрмеуіне келмей жүр ме қысқа жіп,
Түк естілмей кетті олар жайында.
Көңіліме қайтіп медеу табамын,
Сүргылт тартып бара жатыр алабым.
Қайда кеткен, қайда кеткен құнары,
Түгін тapтca, майы шыққан даланың?
Тоқтамайды тіршіліктің арбасы,
Бүгінгі күн, кешегінің жалғасы.
Ағайынның салы суға кетіп тұр,
Азайған соң талшық етер мал басы.
Шаңыраққа шапағатты бақ қонып,
Қонақтары отыратын қақ толып.
Бір-бірінің есіктерін ашпайды,
Туысқандар бара жатыр жат болып.
Сын тағумен мына қилы заманға,
Жас келген соң, кінәмшіл боп барам ба?
Жақсы-жаман көктен түсе қалған жоқ,
Бәрі-бәрі мына бізде - адамда!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Оян - өскен ауылым

  • 0
  • 1

Жалғандық жалқынына боялмаған,
Жайым бар тек шындықтап ой ақтаған.
Кіндігі жұмыр жердің сияқтанып,
Әрдайым көрінеді Оян маған.

Толық

Құлайды

  • 0
  • 0

Кей адамның бағы жылдам өрлеген,
Бетіне оның ешкім жел боп келмеген.
Қайда барсын, сый-құрметке бөленіп,
Әрқашан да дайын тұрар төр деген.

Толық

Аға аузынан

  • 0
  • 0

Аязға қызылшұнақ қарамай-ақ,
Кезінде жүрдік біздер жалаңаяқ.
Жүдеу өң, жүзі сынық бала көрсем,
Бұл күні шын көңілмен қалам аяп.

Толық

Қарап көріңіз