Өлең, жыр, ақындар

Кішілік

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2106
Шығарып күміс кірпік Күнді іргеден,
Өткенін жиырма бестің білдірмеп ең.
Қырыңда қалған жалын шағымды ойлап,
Жайым бар сезім отын күнде үрлеген.
Өмірім аумаса да екіндіге,
Керуенім жаңа бұрды бетін Күнге.
Төсіңе іздерім де көп түскен жоқ,
Тұсауым менің кештеу кесілді де.
Сіміріп самалыңды жанға дәрі,
Ауаңмен қасиетің жанға дарып.
Тебісіп телқұлындай өскен достар,
Егін caп, машина айдап, мал бағады.
«Атқамін, әйтпесе, бұл «бұзылғаның»,
Қайтерсің деп бірінің сызылғанын.
Тақайды енді бірі танауыма,
Қырманның көсіп алып қызыл дәнін.
Елтимін, қараймын да дала жаққа,
Толады көңіл шіркін қанағатқа.
Ауылым, мені дәйім дәмің ұрсын,
Қалдырар болсам сені жаманатқа.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Інілер

  • 0
  • 0

Сағынып жүрмін, бағынып жүрмін сезімге,
Жұқарып бара жатқандай берік төзім де.
Інілерімді іздейтін болдым үздігіп,
Бәрі де ыстық, қартайған осы кезімде.

Толық

Ұстазыма

  • 0
  • 1

Шәкірт едім кеудем толы күш-жалын,
Алға тартқан арман жолын нұсқадың.
Кете бардым жүрегіңнен от алып,
Келдідағы бір өзіңе ұқсағым.

Толық

Әнші Жұмағаным Рахимова

  • 0
  • 0

Қазақтың бұлбұл қызы Күләш еді,
Күләштің бұлбұлдығы рас еді.
Жайықтың жағасында сайрасын деп,
Аманат еткен шығар, сірә, сені.

Толық

Қарап көріңіз