Өлең, жыр, ақындар

Уақыт деген қалып қалмай дүлділден

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 498
Уақыт деген қалып қалмай дүлділден,
Жүрегімнен жүрек соғып күн күлген.
Құлап қалсаң,
тоқтап тұра беретін,
Өмір жуас жабы емесін білдім, мен.
Кімді сүйдім, болды соның көбі ұмыт,
Жердің шеті қалғандай ма көрініп.
Шыңға шықпай,
қайтты өзіме дауысым,
Жартастағы тасқа барып соғылып.
Жер мазасыз,
қайда барып тынығам,
Суығандай бойымдағы жылы қан.
Бауырымдағы бөлтірікті қия алмай,
Қасқырдаймын тауға қарап ұлыған...
Уақытпен өлшенеді бар әнім,
Өз толқынын туғызады әр ағын.
Көк аспанға жету үшін дауысым,
Мен тереңге тамыр тартып барамын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сабыр қайда, япыр-ау, тыншу қайда

  • 0
  • 0

Сабыр қайда, япыр-ау, тыншу қайда,
Көңіл көгі ұқсайды мұңшыл айға.
Тірлігімнің келемін тілін таппай,
Бал сұрай ма, білмеймін, су сұрай ма?

Толық

Адам қашан қадірлі?

  • 0
  • 0

– Адам қашан қадірлі?
– Іңгәлап өмірге алғаш келгенінде.
– Адам қашан қадірлі?
– Аһ ұрып,

Толық

Жан апа

  • 0
  • 0

Тұтатып сағыныштың нұр шырағын,
Көрсем деп түні бойы тыншымадым.
Жан апа, мәңгі солмас гүліңмін мен,
Көңіліңнің саялаған күн шуағын.

Толық

Қарап көріңіз