Өлең, жыр, ақындар

Уақыт деген қалып қалмай дүлділден

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 551
Уақыт деген қалып қалмай дүлділден,
Жүрегімнен жүрек соғып күн күлген.
Құлап қалсаң,
тоқтап тұра беретін,
Өмір жуас жабы емесін білдім, мен.
Кімді сүйдім, болды соның көбі ұмыт,
Жердің шеті қалғандай ма көрініп.
Шыңға шықпай,
қайтты өзіме дауысым,
Жартастағы тасқа барып соғылып.
Жер мазасыз,
қайда барып тынығам,
Суығандай бойымдағы жылы қан.
Бауырымдағы бөлтірікті қия алмай,
Қасқырдаймын тауға қарап ұлыған...
Уақытпен өлшенеді бар әнім,
Өз толқынын туғызады әр ағын.
Көк аспанға жету үшін дауысым,
Мен тереңге тамыр тартып барамын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұнап жүріп, қалдың маған ұнамай

  • 0
  • 0

Ұнап жүріп, қалдың маған ұнамай,
Сыр алдырдың сынға неге шыдамай.
Жүректегі қиын сөзді қалайша
Тіліңменен айтып қойдың тым оңай?..

Толық

Пенденің сен «кез келген» бірі емессің

  • 0
  • 0

Пенденің сен «кез келген» бірі емессің,
Көз алдымнан кетпейтін тірі елессің.
Досым түгіл, дұшпанға арадағы,
Тартылыстың тағдырын тілемеспін.

Толық

Тірлікте пенде бар ма мұңсыз өткен

  • 0
  • 0

Тірлікте пенде бар ма мұңсыз өткен,
Мұңсыздық, бір басыңды құнсыз еткен.
Сағаттай соғып тұрып тоқтап қалған,
Жырсыз өткен күндерім, үнсіз өткен!..

Толық

Қарап көріңіз