Сағанда мен жақпадым

Сағанда мен жақпадым,
Оған да мен жақпадым.
“Сары белден сарғайып” –
Кеш боп атты ақ таңым...
Білмеймін, кімді іздедім,
Көлеңкелі күз, көңіл.
Толқынды толқын қуалап,
Өзеннен өшкен іздерім...
Қабағын күннің бақпадым,
/Бақаның қайтем, батпағын/
Өзгелер түгіл, өзгеріп –
Өзіме өзім жақпадым.
Өшірді басып сөнбедім,
Өзгеге, солай сенбедім.
Өз балаң да... өзгелер,
Өгейің жалғыз мен бе едім?
Жаратпа, мейлің жаратқан,
Атпас таңым тарап, түн.
Жағымсыз жанға от беріп,
Жаратқан ! неге жараттың?
Алдымда мүмкін, бар ақ Күн.
Шаршадым... дүние, “беу” деуден,
Аңсадым сүтті, шөлдеумен.
Бақытым ұшып келсеңші,
Кеңістік ашып кеудемнен...

---