Өлең, жыр, ақындар

Оян - өскен ауылым

  • 28.11.2015
  • 0
  • 1
  • 4621
Жалғандық жалқынына боялмаған,
Жайым бар тек шындықтап ой ақтаған.
Кіндігі жұмыр жердің сияқтанып,
Әрдайым көрінеді Оян маған.
Осында ойым, бойым жетілді бір,
Ержеттім бірі болып кекілдінің.
Қалада қаншама жыл тұрсамдағы,
Ауылдың бір баласы секілдімін.
Ояным, сен емессің жатсынарым,
Өсірдің, мен өлеңде бақ сынадым.
Атыңды аяқасты етсе біреу,
Белгілі шар болаттай шарт сынарым.
Қалада ұзатсам да өмір көшін,
Жақпайды кей тірлігі көңілге шын.
Оянның сағынамын тұнық таңын,
Оянның сағынамын қоңыр кешін.
Ояным, гүлдене бер, жасара бер,
Жақынмын, жерде емеспін тасада дep.
Жатсынбас түтіндерің түтінімді,
Бір күні саған көшіп барсам егер..



Пікірлер (1)

Қамбар Сансызбайұлы

Ауылым менің Ояным!

Пікір қалдырыңыз

Ізгілік

  • 0
  • 0

Шарлап бір жүрсем туған өлкені мен,
Қайда да өрлік көрем өркені кең.
Көркіңе көз тоймайды, о, туған жер,
Сен барлық жер біткеннің көркеміме ең?

Толық

Құлайды

  • 0
  • 0

Кей адамның бағы жылдам өрлеген,
Бетіне оның ешкім жел боп келмеген.
Қайда барсын, сый-құрметке бөленіп,
Әрқашан да дайын тұрар төр деген.

Толық

Тежелу

  • 0
  • 0

Жүргенімде еш алаңсыз, ырғалып,
Қалды қанша сезім шаршап, жыр налып.
Берілген соң бір мақсаттың жолына,
Мінезге де керек екен бір қалып.

Толық

Қарап көріңіз