Келші, Көктем!
- 0
- 0
Далада қар, өзенде мұз сіресіп,
Қыс пен көктем бір-бірімен тіресіп,
Жеңісе алмай, жұлқысуда тынымсыз,
Дара билік құру үшін күресіп.
Оян - өскен ауылым
Жалғандық жалқынына боялмаған,Жайым бар тек шындықтап ой ақтаған.
Кіндігі жұмыр жердің сияқтанып,
Әрдайым көрінеді Оян маған.
Осында ойым, бойым жетілді бір,
Ержеттім бірі болып кекілдінің.
Қалада қаншама жыл тұрсамдағы,
Ауылдың бір баласы секілдімін.
Ояным, сен емессің жатсынарым,
Өсірдің, мен өлеңде бақ сынадым.
Атыңды аяқасты етсе біреу,
Белгілі шар болаттай шарт сынарым.
Қалада ұзатсам да өмір көшін,
Жақпайды кей тірлігі көңілге шын.
Оянның сағынамын тұнық таңын,
Оянның сағынамын қоңыр кешін.
Ояным, гүлдене бер, жасара бер,
Жақынмын, жерде емеспін тасада дep.
Жатсынбас түтіндерің түтінімді,
Бір күні саған көшіп барсам егер..
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
1993 жылы жазылған өлең
- 0
- 0
Қалайсыңдар, ағайындар қырдағы,
Келмей жүр ме тіршіліктің ырғағы?
Тасып біраз кегпіп едік тоқтықтан,
Жаратқанның сыны шығар бұлдағы.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
мммммммммммм
айбыыыыыыы ещкерееее -
Курман Арсен
Рақмет өте жаксы өлен -
Аружан
Куштыыыыыы -
Айтолкын
Керемет -
Айтолкын
Норм
Қамбар Сансызбайұлы
Ауылым менің Ояным!