Өлең, жыр, ақындар

Оян - өскен ауылым

  • 28.11.2015
  • 0
  • 1
  • 4439
Жалғандық жалқынына боялмаған,
Жайым бар тек шындықтап ой ақтаған.
Кіндігі жұмыр жердің сияқтанып,
Әрдайым көрінеді Оян маған.
Осында ойым, бойым жетілді бір,
Ержеттім бірі болып кекілдінің.
Қалада қаншама жыл тұрсамдағы,
Ауылдың бір баласы секілдімін.
Ояным, сен емессің жатсынарым,
Өсірдің, мен өлеңде бақ сынадым.
Атыңды аяқасты етсе біреу,
Белгілі шар болаттай шарт сынарым.
Қалада ұзатсам да өмір көшін,
Жақпайды кей тірлігі көңілге шын.
Оянның сағынамын тұнық таңын,
Оянның сағынамын қоңыр кешін.
Ояным, гүлдене бер, жасара бер,
Жақынмын, жерде емеспін тасада дep.
Жатсынбас түтіндерің түтінімді,
Бір күні саған көшіп барсам егер..



Пікірлер (1)

Қамбар Сансызбайұлы

Ауылым менің Ояным!

Пікір қалдырыңыз

Перзенттерім

  • 0
  • 0

Өкпе айта алман осынау өмірге өзім,
Екі ұлым бар - бар екі қоңыр қозым.
Құшағыма екеуін қысамын да,
Көкжиекке қадаймын көңіл көзін.

Толық

Бір ағаның айтқаны

  • 0
  • 0

Кездерім аз болған жоқ бүрсеңдеген,
(Соғыстың зардабына кім көнбеген).
Aт жалын тартып мінер күн туса егер,
Үлде мен бүлде оранып жүрсем деп ем.

Толық

Сенсіз...

  • 0
  • 0

Құйса да жаңбыр «шелектеп»,
Тұрмадым оны елеп көп.
Уәделі жерге мен «байғұс»,
Келемін тағы дедектеп.

Толық

Қарап көріңіз