Өлең, жыр, ақындар

Тойлы ауылда

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1796
Алақ-жұлақ қарайсың,
Темір тордың ішінен.
Тұр алдыңда талай «сын».
Халің мүшкіл, түсінем.
Келіп жатыр көруге,
Халық деген ағылып.
Таяу тұрсың өлуге,
Джунглиді сағынып.
Кеудеңе анау өрт толып,
Кемсеңдейсің ақырын.
Екі көзің төрт болып,
Отырсың ба, батырым?
Шыға келдің бір сәтте,
Танымастай өзгеріп.
Енді қолға ұстап көр
Шыдамсыздық безбенін.
Жасын сүрттің көзіңнің,
Бар «қайғыңды» ұмытып.
Маймыл үшін сезімнің
Жоқ екен ғой құны түк.
Бір құлқың жоқ ұнаған,
Мәз боласың несіне.
Өзіңе ұқсас бір адам,
Түсті менің есіме.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аққу махаббат

  • 0
  • 0

Ит тұмсығы өтпейтұғын ну орман,
Құлаққа ұрған танадай боп тұрар маң.
Таңмен талас төңірекке жан бітіп,
Тіршіліктің дыбыс-үнін шығарған.

Толық

Қос еңбеккер

  • 0
  • 0

Таң алды, жұрт ұйқыда, бұйығы маң,
Жүрекке тұр бір ғажап құйылып ән.
Ұялтып тастай ма деп келесі күн,
Отырмын түспей түннің иығынан.

Толық

Халық ақыны

  • 0
  • 0

«Талай жерде шаққанмын,
Сөз асылын таққанмын.
Шығып едім соңынан,
Қашаған, Нұрым, Ақтанның».

Толық

Қарап көріңіз