Күз

Күннің бүгін салыңқы қабағы,
Аспанды сұр бұлт жабады.
Түнеріп жақтырмайды ешкімді,
Мұңын шағып, қоштасып,
Жас сұлудың көзінен жас тамады.
Жаңбыр да жуып оны, қимастықпен ағады.

Саяжай көмкерілген сары алтынмен,
Құстар кетті қоштасып бәріменен.
Талдар тұр ғашығын күткен бойжеткендей,
Жолына қарап көктемнің үмітпенен.

Жерге түскен жапырақ,
Уақыттай өтіп жатқан санап.
Ойланасың ұзақ,
Жан –жағыңа қарап.

Күзді мен балаймын орта жасқа,
Бұл кезең керемет арғымақ па?
Ашылмай қабағы тұр емес пе?
Үзілмей үміт күтемін мен алайда.

Тамшысы жаңбырдың ағып жатса,
Түседі жылу мен суықта таласқа.
Бәрі бір әр нәрсе өз орнымен,
Жетеді-ау тездетіп бұл ғажапта.
Өзгермейтін не бар екен?
Шіркін-ай ,бұл ғаламда.



Қала тұр шығарып сап кезеңімен,
Ай артынан айлар туар кезегімен.
Мезгілдер қуанышпен оралады,
Біз жүрміз бәрін де күтуменен.

---