Өлең, жыр, ақындар

Жылқы кісінейді

  • 03.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1821
Басып алды меңіреу, түнек көңілді – Ой,
Айналамның бәрі Қорқыт көріндей.
Жұлдыз да жоқ, Шырақ та жоқ, Ай да жоқ,
Алатау да бұғып қалды көрінбей.
Қараңғылық мұхитына баттым да,
Кісінеді мені күткен ат қырда.
Санамдағы бір тал қылын тұтаттым,
Шақпағымды жарқ еткізіп жақтым да.
Ақбоз ағып, жетіп келді жаныма,
Мен жармастым жануардың жалына.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Соңғы батыр

  • 0
  • 0

Қазақта – соңғы батыр Кенесары,
Атанды қоңыр болмай, неге сары?
Көз еті тым сарғайып кетеді екен,
Жауының көрінбесе төбе, шаңы...

Толық

Тоғысу

  • 0
  • 0

Айдай анық.
Күндей қанық –
Әр ісі.
Ой мен сөздің сіз – шыңырау Әбіші.

Толық

Қанатты қазақ (поэма-эксперимент)

  • 0
  • 0

Қанатты қазақ
Ақын айтса:
Азат ел,
Азат жердің –

Толық

Қарап көріңіз