Өлең, жыр, ақындар

Намыс

  • 03.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1160
Жалған-ай...
Жалғызсырау қандай жаман,
Тарпаңның тамырында қан қайнаған.
Адасқан үйірінен құла бие,
Қосылды құландарға қақ жайлаған...

Көгертіп көктем келді мият құмды,
Жануар оқыс ойнап ұят қылды...
Тағының бетке басқан таңбасындай,
Құйрығы жоқ –
Жалы жоқ –
Тұяқ туды...

Қиналып терледі көл-көсір боп,
Көз жасы құлазыған шөлге сіңбек.
Жасырды жалыменен құлыншағын,
Төркінім – жылқы атаулы көрмесін деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қанатты қазақ (поэма-эксперимент)

  • 0
  • 0

Қанатты қазақ
Ақын айтса:
Азат ел,
Азат жердің –

Толық

Тоғысу

  • 0
  • 0

Айдай анық.
Күндей қанық –
Әр ісі.
Ой мен сөздің сіз – шыңырау Әбіші.

Толық

Ұйқы

  • 0
  • 0

Қуат берген бiр Алла,
Ұйықтап жатыр қарт бабам.
Қалғып отыр қыран да,
Қос қанатын қаттаған.

Толық

Қарап көріңіз