Өлең, жыр, ақындар

Намыс

  • 03.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1733
Жалған-ай...
Жалғызсырау қандай жаман,
Тарпаңның тамырында қан қайнаған.
Адасқан үйірінен құла бие,
Қосылды құландарға қақ жайлаған...

Көгертіп көктем келді мият құмды,
Жануар оқыс ойнап ұят қылды...
Тағының бетке басқан таңбасындай,
Құйрығы жоқ –
Жалы жоқ –
Тұяқ туды...

Қиналып терледі көл-көсір боп,
Көз жасы құлазыған шөлге сіңбек.
Жасырды жалыменен құлыншағын,
Төркінім – жылқы атаулы көрмесін деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тоғысу

  • 0
  • 0

Айдай анық.
Күндей қанық –
Әр ісі.
Ой мен сөздің сіз – шыңырау Әбіші.

Толық

Ақылды аю

  • 0
  • 0

Асар тауын, қонар жерін жобалап,
Алуға оның мұршасы жоқ. Обал-ақ.
Арты – ақ боран,
Алды – Атажұрт аңсатқан,

Толық

Капитализм

  • 0
  • 0

Металдың – сыңғыры.
Ақшаның – сылдыры.
Бұғаудың – шынжыры.
Қашағанның – шылбыры.

Толық

Қарап көріңіз