Өлең, жыр, ақындар

Намыс

  • 03.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1648
Жалған-ай...
Жалғызсырау қандай жаман,
Тарпаңның тамырында қан қайнаған.
Адасқан үйірінен құла бие,
Қосылды құландарға қақ жайлаған...

Көгертіп көктем келді мият құмды,
Жануар оқыс ойнап ұят қылды...
Тағының бетке басқан таңбасындай,
Құйрығы жоқ –
Жалы жоқ –
Тұяқ туды...

Қиналып терледі көл-көсір боп,
Көз жасы құлазыған шөлге сіңбек.
Жасырды жалыменен құлыншағын,
Төркінім – жылқы атаулы көрмесін деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көгілдір көлшік

  • 0
  • 0

Ол қашып келеді...
Артында – қуғыншы...
Алдында – бейтаныс Атамекен...
«Ей, ақ балық, көк балық,

Толық

Жылқы кісінейді

  • 0
  • 0

Басып алды меңіреу, түнек көңілді – Ой,
Айналамның бәрі Қорқыт көріндей.
Жұлдыз да жоқ, Шырақ та жоқ, Ай да жоқ,
Алатау да бұғып қалды көрінбей.

Толық

Қу бас ат

  • 0
  • 0

Тірі болсаң Қабанбай мінген қу бас ат,
Құйрығыңнан алар ем-ау ту жасап.
Әлдеқашан кетер едік тоз-тоз боп,
Анамыздан батыр болып тумасақ.

Толық

Қарап көріңіз