Бөрі-Ана

Аспаннан түскен, тумайды текке аңыздар,
Ашина-анамын, қабағымда түкті бар ызғар.
Екі аяқты бөлтірікті ауыздандырдым,
Бір тайпа емес, маған бүкіл әлем қарыздар.

Емізбеп пе едім Ер түріктің бабасын?
Елге толтырмап па едім құс ұша алмайтын даласын?!
Қомағай ұртын қан менен жынға толтырған,
Кер ауыз кейбір қаппақшы бөрі-анасын.

Қайраткерлері құлқынның құлы болғалы,
Бөрі-ананы қайырсыз қоғам қорлады.
Қарындасын зорлаған түлкі-еркектің,
Көрдемшесі сағалар жетімхананы.

Азаптың шоғы күйдіріп алақандарын,
Ажырасқан ана аялар балапандарын.
Махаббаты ғана жебейді желдің өтінде,
Келмеске аттандырады ала таңдарын.

Өгей ұл сынды ішіме өксік толтырып,
Құзға апарып құзғын, шоқымақшы мені өлтіріп.
Ұлысам ба екен тау-тасты түгел жаңғыртып?!
Ұлысам ба екен тәубеге бәрін келтіріп?!

Бөрі-ананың қанға боялмасын жанары,
Бас иген маған мемлекеттердің қағаны.
Мен ұлысам – жер сілкініп, топан алады,
Мен ұлысам – ақырзаман болады.

Аспаннан түскен аңыздар текке жаралмас,
Бөрі – ана кетсе, қабарып беті оралмас.
Жатырымда өмір кетеді, сонда екі аяқты пенделер,
Өлімге менен басқа айла таба алмас.

---