Өлең, жыр, ақындар

Шыр айналып жанымда шарқ ұрған

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 767
Шыр айналып жанымда шарқ ұрған,
Көрсеқызар біреу ме ең барып тұрған.
Кінә артпайын, көз алмай қарады – деп,
Сәулем шығар көзіңді қарықтырған.

Толағайдай таудай жүк артып алған,
Іздемейін ұсақтық нар тұлғаңнан.
Жол жөнекей өткенде, шұғылалы,
Сәулем шығар өзіңді тартып алған.

Болар ма екен мен үшін жаның құрбан,
Өрлігіңді өрелеп бағындырған.
Кездеріңе мен кінә артпайыншы,
Сәулем шығар жолыңнан жаңылдырған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сәуле

  • 0
  • 0

Сәуленің тоңды ызғарға жаны,
Көрік еді ол Күндегі.
Жылап ағатын жұлдыздардағы,
Жарық еді ол түндегі.

Толық

Білезік

  • 0
  • 0

Шіренген түркі ед, болды шын шын ғаріп,
Шілдің құмалағындай шашылып қалды.
Көзінің жасы моншаққа айналып,
Қу бұталарға асылып қалды.

Толық

Бозторғай жыры

  • 0
  • 0

Күннің алтын инелері төбеме қадалды,
Ақ торғын шаңың демімді тұншықтырды.
Сонда дағы сүйемін, даламды,
Моншақ сыйлағаның үшін мың шықтан түрлі.

Толық

Қарап көріңіз