Өлең, жыр, ақындар

Бозторғай жыры

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 797
Күннің алтын инелері төбеме қадалды,
Ақ торғын шаңың демімді тұншықтырды.
Сонда дағы сүйемін, даламды,
Моншақ сыйлағаның үшін мың шықтан түрлі.

Жат жерліктің мүйіз тақасы,
Төсіңді сенің таптаған шақта.
Қылбырау болды жанымның жарасы.
Түк қыла алмадым жалмауыз жатқа.

Асыңды ішіп , аяғыңды тепті,
Тілімденген жаның жаралы.
Артынып алып жатым да кетті ,
Байлығымды алып бәсі бағалы.

Қараш төбенің қарауылы едім,
Қу бұтаңның түбін бағамын.
Немен жамаймын жамауымды енді,
Кімге дәрі ұрандағаным?

Отырдым іште бір сәуле өшкендей,
Көлтаусарларға лажым болмай.
Қос бұрым жолмен бәрі көшкендей,
Жұртта қалып құлазығандай.

Таңның нұрынан өрмегімді өріп,
Күнімді сенде батырамын- дағы.
Алып кетпесе болды енді жат жерлік,
Бір уыс сенің топырағыңды.

Жырлаймын сені жеткенше дауысым,
Жүрегімде мадақ өлең тұтанды.
Бұтағына қонып сайрауым үшін,
Дін аман қылса екен бұтамды.

Жырлаймын сені көгіңде айналып,
(Жырлай білсе ғой барлық құс менше).
Қу бұтаңа мәңгі байланып,
Қанатым қурап, құлап түскенше..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шыр айналып жанымда шарқ ұрған

  • 0
  • 0

Шыр айналып жанымда шарқ ұрған,
Көрсеқызар біреу ме ең барып тұрған.
Кінә артпайын, көз алмай қарады – деп,
Сәулем шығар көзіңді қарықтырған.

Толық

Сенім

  • 0
  • 0

Сендім. Сенем. Ия, жанмын сенгіштеу,
Ал үмітім алдап кетті мың рет.
Сене берем. Сенем шексіз мен іштей,
Барына да және шексіз Құдірет!

Толық

Білезік

  • 0
  • 0

Шіренген түркі ед, болды шын шын ғаріп,
Шілдің құмалағындай шашылып қалды.
Көзінің жасы моншаққа айналып,
Қу бұталарға асылып қалды.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар