Өлең, жыр, ақындар

Мен - Сәулемін

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 815
Әлдекімдер мені тіпті жаңқа құрлы көрмеді,
Әлдекімдер құрақ ұшып орнын берді төрдегі.
Әлдекімдер садақ тартты сыртымнан,
Ал мен бірақ өлмедім.

Қайратымды қара тасқа жаныдым,
Шақпақ болды : от шықты.
Ақиқатты ақ бөз мата тәрізді,
Ішімдегі Тәңірім деп таныдым.
Көгімдегі ал Тәңірім қолдаса,
Талай жерге жетер әлі жарығым.

Тоңғандарды келді сонсын жылытқым,
Сынығымен сәулемнің.
Тоздырдым да жылдарымды үгіттім,
Уақыт бірақ мені мүжи алмады.
Бүтіндемек болдым барша сынықты,
Құралмады ол әлі.

Шындықты іздеп шемен болды жүрегім,
Қорқақ болды ал тілім.
Көзім батыр, құр бозарды реңім.
Терең мені батырды, тек көбігін қалқыдым.
Жер қайысқан түменім жоқ түменім.
Жалғызбын да жалқымын.

Ақиқатым өлмесе екен тек қана,
Қойдай халқым желге ығып барады.
Жүрек от-ты, қалғаны одан шоқ қана,
Үрлегендер тек жандыра алады.
Ақиқатымды өлең қылып тасқа қашап кетемін,
Кейінгілер тауып алса жарады.- деген шығар Күлтегін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жан аға

  • 0
  • 0

Жан аға,
Жанашыр сенің жүрегіңнен болайыншы садаға,
Алдыңда сенің ұқсап та кеттім балаға.
«Ағасы бардың- жағасы бар»:

Толық

Қанаттыларға қызығам

  • 0
  • 0

Тақ мініп шың мен құзынан,
Қағатын кездей қанатын.
Қанаттыларға қызығам,
Жерден көтеріле алатын.

Толық

Бозторғай жыры

  • 0
  • 0

Күннің алтын инелері төбеме қадалды,
Ақ торғын шаңың демімді тұншықтырды.
Сонда дағы сүйемін, даламды,
Моншақ сыйлағаның үшін мың шықтан түрлі.

Толық

Қарап көріңіз