Өлең, жыр, ақындар

Мен - Сәулемін

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 829
Әлдекімдер мені тіпті жаңқа құрлы көрмеді,
Әлдекімдер құрақ ұшып орнын берді төрдегі.
Әлдекімдер садақ тартты сыртымнан,
Ал мен бірақ өлмедім.

Қайратымды қара тасқа жаныдым,
Шақпақ болды : от шықты.
Ақиқатты ақ бөз мата тәрізді,
Ішімдегі Тәңірім деп таныдым.
Көгімдегі ал Тәңірім қолдаса,
Талай жерге жетер әлі жарығым.

Тоңғандарды келді сонсын жылытқым,
Сынығымен сәулемнің.
Тоздырдым да жылдарымды үгіттім,
Уақыт бірақ мені мүжи алмады.
Бүтіндемек болдым барша сынықты,
Құралмады ол әлі.

Шындықты іздеп шемен болды жүрегім,
Қорқақ болды ал тілім.
Көзім батыр, құр бозарды реңім.
Терең мені батырды, тек көбігін қалқыдым.
Жер қайысқан түменім жоқ түменім.
Жалғызбын да жалқымын.

Ақиқатым өлмесе екен тек қана,
Қойдай халқым желге ығып барады.
Жүрек от-ты, қалғаны одан шоқ қана,
Үрлегендер тек жандыра алады.
Ақиқатымды өлең қылып тасқа қашап кетемін,
Кейінгілер тауып алса жарады.- деген шығар Күлтегін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Менменшіл ғұнның қанымын МЕН

  • 0
  • 0

Ғұнның мын-сан найзасындай,
Күннің инесі жерге шаншылды.
Таң құшағын жайғанда бай,
Шөпке қондырдым шық қылып тамшымды.

Толық

Жырау бабам

  • 0
  • 0

Жөңкіліп жүрегінде жыр аунаған,
Түсіме кірді бүгін жырау бабам.
О дүниеге көшкен-ді Көктегі ана,
Қайтқан құсқа ілесіп тыраулаған.

Толық

Ақ қасқыр

  • 0
  • 0

Шыңда тұрып үзілердей жұлыны,
Ол аспанға қарап тұрып ұлыды.
Неге ұлыды, түсінбедім, ақ қасқыр,
Тың тыңдайды тұнжыраған түн – ұры?!

Толық

Қарап көріңіз