Өлең, жыр, ақындар

Мен - Сәулемін

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 728
Әлдекімдер мені тіпті жаңқа құрлы көрмеді,
Әлдекімдер құрақ ұшып орнын берді төрдегі.
Әлдекімдер садақ тартты сыртымнан,
Ал мен бірақ өлмедім.

Қайратымды қара тасқа жаныдым,
Шақпақ болды : от шықты.
Ақиқатты ақ бөз мата тәрізді,
Ішімдегі Тәңірім деп таныдым.
Көгімдегі ал Тәңірім қолдаса,
Талай жерге жетер әлі жарығым.

Тоңғандарды келді сонсын жылытқым,
Сынығымен сәулемнің.
Тоздырдым да жылдарымды үгіттім,
Уақыт бірақ мені мүжи алмады.
Бүтіндемек болдым барша сынықты,
Құралмады ол әлі.

Шындықты іздеп шемен болды жүрегім,
Қорқақ болды ал тілім.
Көзім батыр, құр бозарды реңім.
Терең мені батырды, тек көбігін қалқыдым.
Жер қайысқан түменім жоқ түменім.
Жалғызбын да жалқымын.

Ақиқатым өлмесе екен тек қана,
Қойдай халқым желге ығып барады.
Жүрек от-ты, қалғаны одан шоқ қана,
Үрлегендер тек жандыра алады.
Ақиқатымды өлең қылып тасқа қашап кетемін,
Кейінгілер тауып алса жарады.- деген шығар Күлтегін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Білезік

  • 0
  • 0

Шіренген түркі ед, болды шын шын ғаріп,
Шілдің құмалағындай шашылып қалды.
Көзінің жасы моншаққа айналып,
Қу бұталарға асылып қалды.

Толық

Сен бұрын қайда жүрдің?

  • 0
  • 0

Алты айшылық жолдан ассын деп,
Уақыт мені асықтырмады.
Жаттан жиреніп, жанына қашсын деп,
Жақындатпады қашықтың бәрі.

Толық

Мен өзенді айна қылдым

  • 0
  • 0

Мен өзенді айна қылдым,
Бір періште жанары алаң.
Шағылыстырып Айға нұрын,
Айнасынан қарады маған.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар