Мықты әйел

(«...Сильная женщина плачет у окна». Алла Пугачева)

Тозаңдай ем... қара тас боп бекідім,
Тастар мендей жаралады тозаңнан.
Көлік-тірлік жүргіземін тетігін,
Шаршағаным сезіліп сәл жанардан.

Жалғандағы жалғыздығым- айыбым,
Палуанымын өмір атты күрестің.
Быт- шыт болып қалмау үшін қайығым,
Ескегімді ап толқынменен тірестім.

Еркектерше мен де жылай алмаймын,
Тұншыққан-ды жастығыммен қайғы-мұң.
Күзетшіден момын, жуас әлгі бір,
Бес-алты есе көптеу менің айлығым.

Таптап өттім біз өкшеммен мықтыңды,
Тіпті маған дұшпандарым сүйсінді.
Ақыл айтып, ақымаққа ұқтырдым,
Сөз сөйледім мінбелерден қисынды.

...Мықты әйел болма, бірақ, құрбым-ай.
Нәзік болу- мына сенің қаныңда!
Мықты әйел болмас едім мен бұлай,
Мықты еркек кездескенде жолымда.

Рас, кейде қорғансыз боп кетемін,
Тас-талқан боп ұрсам сонсын тағдырға.
...Еске түсіп кетті әйел екенім,
Жылап тұрмын терезенің алдында.

---