Өлең, жыр, ақындар

Тамұқ симфониясы

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 367
Мәйегі бусанып маусымдай аһ ұрған,
Жарымның сағыныш хатындай шақырған.
Жусанды соқпақтар!
Жотада көсілген,
Іздерімді іздеймін жауындар өшірген.
Бөктерде белгісіз үйілген тастардан,
Іріген іңірдің өзі де жасқанған.
Көбелек ұмтылып сыңар көз шыраққа,
Жылқылар дүбірі сіңеді құлаққа.
Бағзыдан мезгілдің жендеті саналған,
Түн жетті тырмыса секіріп дауалдан.
Қауқары қажалып уақыт уынан,
Көршінің төбеті себепсіз ұлыған.
Шақырып уайымды, қашырып ұйқыны,
Ұзаққа созылды мамырдың бұл түні.
Шырмаған тәнімді жібіндей тұзақтың,
Бұл неткен түбі жоқ, таусылмас ұзақ түн.
...Түріліп етегі, жыртылып жейдесі,
Басымда отырды бала қыз бейнесі.
Ернінің ұшында жалыныш кілкіген,
Сүт ағып отырды жауқазын үрпінен.
Қап-қара ауаның құрсауын түріп мен,
Рухымды ұстадым, өзімнен үріккен.
Қайырыла қарманып кеудеме қонды ол да,
Жастығым астынан қол создым қанжарға.
Тұмшалап сол түннің төгілген бұрымы,
Іргеден оятты көкжалдың ырылы.
Аяусыз алысып, талықпай тіресіп,
Таң келді бозторғай үніне ілесіп.
Желкемнен желпініп жетті ақыр нұрлы таң,
Қашанда қасыңнан қалмауға тырмысам.
Самайы сүт таңда сәулеге боянған,
Ұқсаймын ежелгі шығыстық ноянға...
Сауғасы үшін деп бір әділ жанымның,
Саусағым жайылып, Құдіретке табындым.
Ақырғы азаптың отына түстім де,
Ұйқысыз түнектің михнатын іштім де.
Аһылап-уһілеп ес жиып отырдым,
Бамдатқа жайылған жайнамаз үстінде...

24. 05. 2009 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Моншақ һәм Моно Лиза

  • 0
  • 0

Құстары үркек қанатын сілкіп,
Түстікке түнде түзеген бойын.
Тұратын қырда тұманын бүркіп,
Қараша шерлі ай – бұл менің айым.

Толық

Жоғалған пырақ туралы жыр

  • 0
  • 0

Тәубесіз замандар түсірген әр ізге,
Ұлтымның ұятын ұмытпай бәдіздеп...
Үздіккен үміттер,
Алқынған армандар –

Толық

Боз жусан элегиясы

  • 0
  • 0

Саған арнап бүгін тағы жаздым жыр,
Жүрегімде қалған көне қанменен.
Өзің жаққа бұрылардай бар денем,
Өзің жақта қалғандай боп әлденем.

Толық

Қарап көріңіз