Өлең, жыр, ақындар

Көктем романсы

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 631
Мұңға байлап қойды мені дала бұл,
Мұнартауға батып күн.
«Жылқы ішінде ұстатпайтын ала жүр...»
Киесіндей бақыттың.
Киесі ұрған шығар бізді бақыттың,
Батпан батпан, жол батпан.
Ескерткіші секілденіп уақыттың,
Сен келерсің сол жақтан...
Сен келерсің серті де ауыр, Бекзатым,
Бесіні ауған сорлыға.
Алыс маған, маған әрі ең жақын,
Таңдап алып қырау тұнған жолды да.
Сексен көлден туған шолпан жұлдыздай.
Сән берерсің өмірге.
Сүйрейді іңір саған мойын бұрғызбай,
Түн жылайды терең қазған көрінде.
Мен құштармын құм илеген белдерге,
Шер илеген тауларға.
Түн илеген көлдерге,
Сел илеген жолдарға.
Мені іздеген орманға!
О, сағыныш!
Айтарым көп сендерге.
Мұңға байлап қойды мені дала бұл,
Мұнартауға батып күн.
«Жылқы ішінде ұстатпайтын ала жүр...»
Киесіндей бақыттың...
Неге сорға қайта есігін ашты күн,
Күрең жанар күзден бе?
Боран көмген іздеріндей бақсының,
Мына жолдар қалады ертең бізден де...
Мына көктем қалады ертең бізден де...

30. 03. 2013ж



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көкжалдар аңызы

  • 0
  • 0

Мен – аршамын!
Менің ием көк арша,
Тау төсінен көктеп шыққам соларша.
Күлгін бүрден тұмар тағып алатын,

Толық

Мың жылдық сағыныш

  • 0
  • 0

Мендегі сол сағыныш – басталды күзден де ұлы,
Ескірген сол үміттен күдерін үзген жылы...
Қуарған жапырақтар!
Қақым жоқ қаралауға,

Толық

Бір сазды зарлата шертіп

  • 0
  • 0

Бір сазды зарлата шертіп,
Ымырт та күйзелтті мені.
Келеді тұмандарды ертіп,
Ызғарлы Шығыстың желі.

Толық

Қарап көріңіз