Тағдырмен кездесу

(аударма)

Билеп жүрдік. Жанарыңыз
қадалады.
Жазық маңдай,
неткен сұлу жамалыңыз,
саусағыңыз нәзік қандай!
Би биледік тіл қата алмай,
көзімізден жұлдыз ағып.
Сөйлесуге мен бата алмай,
бір бозарып, бір қызарып.
Сәл жымиып бір күлесіз,
деміңізден көктем есіп:
"Құрбым, неге күрсінесіз –
қалдық па әлде өкпелесіп?"
Дидарыңыз жүз жылытар,
тіл қатсам да, сене алмадым:
"Күрсінгенім – сіздің жұпар
деміңізбен демалғаным…"
Айтып алып қысылдым мен:
"Береді,- деп, - жауап қандай?.."
Ол жылытты түсін бірден,
көңілінде таң атқандай.
Ұнаттың ба – күлімдедің,
жанталастым соны ұққым кеп.
Өзіме - өзім күбірледім:
"Тағдырыма жолықтым!" – деп.

АНДРЕЙ БЕЛЯЕВ

---