Өлең, жыр, ақындар

Желмен сырласу

  • 27.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1252
(аударма)

Сен неге бүгін шапқылап
аулама келіп құлайсың?
Терезелерді қаққылап,
біресе сыңсып жылайсың.
Білмейтін бе едің, дауыл жел,
орныңды сенің жердегі –
(тынышымды алма — дамыл бер!)
даланың сайран белдері.
Үйім де менің шап-шағын,
өзім де жалғыз, мұңдымын.
Кезсекші бау мен бақшаның
саясын, төккен күн нұрын.
Мазамды алма бекерге,
қаңғыбас едің, демеспін.
Төрт қабырғалы мекенде
ұстай алмайды сені ешкім!
***
Бітті бәрі. Кетейін, жоғалайын.
Білегіңді мойныма орап, айым,
«Қал!» демедің сен неге, жыламадың,
жүгірмедің?
Тартамын содан уайым.
Күн, апталар өтсе де мен жылаған,
босағаңа тағы да келдім аман:
ала көзбен атпайсың неге мені,
«Кет!» деп неге айтпайсың енді маған?
«Неге» мен «Не» — сұрақтар жетегінде
кетеміз бе, сүйреліп бекер үнге?
Азап шексе қос жүрек екі жақта,
бір махаббат болғаны екеуінде!

МҰХАМЕД ӘЛИ



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біреулер масаттанып табысына

  • 0
  • 2

Біреулер масаттанып табысына,
жүгірер бас пайдаға жан ұшыра.
Біреулер билік тисе маңғазданып,
ұмытар қайда екенін абзал халық.

Толық

Телефоны құрғырың үндемеді

  • 0
  • 0

Телефоны құрғырың үндемеді -
оятпады мазалап түнде мені.
Шырт ұйқыдан тұрғызып сүйіктім кеп
кетеміз, жүр демеді.

Толық

Зәрулік

  • 0
  • 0

Тыным таппай, арылмай жаның жүктен,
барған сайын жылыстар таңың күткен.
Жайлы өмірге талпынған Адам шіркін
құтылмайтын болды бір зәруліктен.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар