Өлең, жыр, ақындар

Желмен сырласу

  • 27.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1350
(аударма)

Сен неге бүгін шапқылап
аулама келіп құлайсың?
Терезелерді қаққылап,
біресе сыңсып жылайсың.
Білмейтін бе едің, дауыл жел,
орныңды сенің жердегі –
(тынышымды алма — дамыл бер!)
даланың сайран белдері.
Үйім де менің шап-шағын,
өзім де жалғыз, мұңдымын.
Кезсекші бау мен бақшаның
саясын, төккен күн нұрын.
Мазамды алма бекерге,
қаңғыбас едің, демеспін.
Төрт қабырғалы мекенде
ұстай алмайды сені ешкім!
***
Бітті бәрі. Кетейін, жоғалайын.
Білегіңді мойныма орап, айым,
«Қал!» демедің сен неге, жыламадың,
жүгірмедің?
Тартамын содан уайым.
Күн, апталар өтсе де мен жылаған,
босағаңа тағы да келдім аман:
ала көзбен атпайсың неге мені,
«Кет!» деп неге айтпайсың енді маған?
«Неге» мен «Не» — сұрақтар жетегінде
кетеміз бе, сүйреліп бекер үнге?
Азап шексе қос жүрек екі жақта,
бір махаббат болғаны екеуінде!

МҰХАМЕД ӘЛИ



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әйелдің монологы

  • 0
  • 1

Сенің от құшағыңда
дүниені ұмытып талқысыдым.
Жүрегімді өртеді жан ыстығың.
Мынау байтақ әлемде тек екеуміз

Толық

Ханша

  • 0
  • 0

Сенен де сұлу арулар бар қаншама,
ұнайтын тіпті баршаға.
Жұрт айтып жүрген тамсана
ақылды да асқақ әйелдер көп-ақ болса да,

Толық

Қалмады сөзде қадір, тілде кие

  • 0
  • 0

Қалмады сөзде қадір, тілде кие,
ер сиқы болар дейтін іргеге ие:
би – мылқау, халық – аңқау, жігіт – сидаң,
көсемдер бірде бие, бірде түйе.

Толық

Қарап көріңіз