Өлең, жыр, ақындар

Желмен сырласу

  • 27.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1370
(аударма)

Сен неге бүгін шапқылап
аулама келіп құлайсың?
Терезелерді қаққылап,
біресе сыңсып жылайсың.
Білмейтін бе едің, дауыл жел,
орныңды сенің жердегі –
(тынышымды алма — дамыл бер!)
даланың сайран белдері.
Үйім де менің шап-шағын,
өзім де жалғыз, мұңдымын.
Кезсекші бау мен бақшаның
саясын, төккен күн нұрын.
Мазамды алма бекерге,
қаңғыбас едің, демеспін.
Төрт қабырғалы мекенде
ұстай алмайды сені ешкім!
***
Бітті бәрі. Кетейін, жоғалайын.
Білегіңді мойныма орап, айым,
«Қал!» демедің сен неге, жыламадың,
жүгірмедің?
Тартамын содан уайым.
Күн, апталар өтсе де мен жылаған,
босағаңа тағы да келдім аман:
ала көзбен атпайсың неге мені,
«Кет!» деп неге айтпайсың енді маған?
«Неге» мен «Не» — сұрақтар жетегінде
кетеміз бе, сүйреліп бекер үнге?
Азап шексе қос жүрек екі жақта,
бір махаббат болғаны екеуінде!

МҰХАМЕД ӘЛИ



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Теңіз аласапыран

  • 0
  • 0

Теңіз аласапыран
тұра қашып, көктегі жасқанды бұлт,
күркірейді жағада тас жаңғырып.
Дауыл құшқан толқындар өршелене

Толық

Халық армиясы туралы ода

  • 0
  • 0

Әлемдегі бар ана,
мектептегі бала да
бір өзіңе бас иеді табынып,
келесің сен халықтардың үміті мен

Толық

Сағыныш

  • 0
  • 1

Қиялым сен жақтарда,
Жүрегім алып-ұшып.
Отырам ел жатқанда
сені аңсап, жанып-ысып.

Толық

Қарап көріңіз