Өлең, жыр, ақындар

Желмен сырласу

  • 27.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1127
(аударма)

Сен неге бүгін шапқылап
аулама келіп құлайсың?
Терезелерді қаққылап,
біресе сыңсып жылайсың.
Білмейтін бе едің, дауыл жел,
орныңды сенің жердегі –
(тынышымды алма — дамыл бер!)
даланың сайран белдері.
Үйім де менің шап-шағын,
өзім де жалғыз, мұңдымын.
Кезсекші бау мен бақшаның
саясын, төккен күн нұрын.
Мазамды алма бекерге,
қаңғыбас едің, демеспін.
Төрт қабырғалы мекенде
ұстай алмайды сені ешкім!
***
Бітті бәрі. Кетейін, жоғалайын.
Білегіңді мойныма орап, айым,
«Қал!» демедің сен неге, жыламадың,
жүгірмедің?
Тартамын содан уайым.
Күн, апталар өтсе де мен жылаған,
босағаңа тағы да келдім аман:
ала көзбен атпайсың неге мені,
«Кет!» деп неге айтпайсың енді маған?
«Неге» мен «Не» — сұрақтар жетегінде
кетеміз бе, сүйреліп бекер үнге?
Азап шексе қос жүрек екі жақта,
бір махаббат болғаны екеуінде!

МҰХАМЕД ӘЛИ



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тақ пен тіл

  • 0
  • 0

Туған тілін білмеген тұлға болмас халқына,
думандатқан күнменен өте шығар даңқы да.
Не керемет күштің де ана тілсіз – бармақтай,
қара жердің үстінде тірегі жоқ қаңбақтай.

Толық

Кетсе де алдап сағымдай үміт арман

  • 0
  • 0

Кетсе де алдап сағымдай үміт арман,
мен сені ұмыта алман:
төгілген көз жасым үшін,
жүрегімдегі қорғасын үшін;

Толық

Дәрігер

  • 0
  • 0

Тісі ауырса баланың,
іші ауырса баланың,
балмұздақты көп жесең,
ауырады ғой тамағың –

Толық

Қарап көріңіз