Өлең, жыр, ақындар

Келеке

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 724
(аударма)

Қасымды бояп қызылмен
жаныма келіп тұр күліп:
«Білмедім бұрын неге мен
өзіңді, сері сұр жігіт,
мұншалық сұлу демеп ем!»
Соны айтып тағы күлді де
басқамен кетті назданып.
Маңымды жапты түн, міне,
мен қалдым ессіз арбалып.
Көлеңке толған жан-жағым
сиқырлап, арбап сананы...
Бал шарап, сыбыр, арман - үн...
Ауаны кенет жарады
әтештің айқайы - таң әні.
Атшана зулап барады.
Естілді тағы балғын үн:
«Батырым үнсіз тұр неге?
Түсің бұл сенің - қалғыдың,
Естиін деп пе ең бірдеңе?
Меңіреу, мылқау түн - керең,
кереңнен түк те шықпайды.
Таңданба «не, - деп, - бұл деген?» -
Әтешті түн де ұқпайды!»

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өкініш әні

  • 0
  • 0

Түндер бойы алдымда сенің бейнең тұрады.
Кезбе өзеннің қашанда шалқар теңіз - тұрағы.
Таң алдында қаңырап жағалаудай бос қалған,
Ұшты менің жанымнан әлдилеген жақсы арман.

Толық

Өтірікші

  • 0
  • 0

Маран деген баланың
көрсеңдер ғой бөскенін:
"Қақпаға доп саламын
өзімен-ақ өкшенің!

Толық

Өсиет

  • 0
  • 0

Жұмысшылар менің кіл жыр етерім,
Жер қопарған, кен қазған.
«Қара аралда» үйімді жағадағы
Мен өлгенде соларға мұра етемін.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер