Өлең, жыр, ақындар

Келеке

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 900
(аударма)

Қасымды бояп қызылмен
жаныма келіп тұр күліп:
«Білмедім бұрын неге мен
өзіңді, сері сұр жігіт,
мұншалық сұлу демеп ем!»
Соны айтып тағы күлді де
басқамен кетті назданып.
Маңымды жапты түн, міне,
мен қалдым ессіз арбалып.
Көлеңке толған жан-жағым
сиқырлап, арбап сананы...
Бал шарап, сыбыр, арман - үн...
Ауаны кенет жарады
әтештің айқайы - таң әні.
Атшана зулап барады.
Естілді тағы балғын үн:
«Батырым үнсіз тұр неге?
Түсің бұл сенің - қалғыдың,
Естиін деп пе ең бірдеңе?
Меңіреу, мылқау түн - керең,
кереңнен түк те шықпайды.
Таңданба «не, - деп, - бұл деген?» -
Әтешті түн де ұқпайды!»

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Суретші

  • 0
  • 0

Мен сурет саламын.
мен сурет саламын,
салғаныма қуанып,
өзім де таң қаламын.

Толық

Қайран Мәриям апам-ай...

  • 0
  • 0

Сырбай, Ғафу - қос ағам,
қос ағамнан айрылып,
босағасы жырдың босаған.
Сен де кетіп барасың

Толық

Жоғал

  • 0
  • 0

Есік ашты тағы да
шуақты күн,
шашты тағы жаныма
қуат нұрын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар