Өлең, жыр, ақындар

Келеке

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 712
(аударма)

Қасымды бояп қызылмен
жаныма келіп тұр күліп:
«Білмедім бұрын неге мен
өзіңді, сері сұр жігіт,
мұншалық сұлу демеп ем!»
Соны айтып тағы күлді де
басқамен кетті назданып.
Маңымды жапты түн, міне,
мен қалдым ессіз арбалып.
Көлеңке толған жан-жағым
сиқырлап, арбап сананы...
Бал шарап, сыбыр, арман - үн...
Ауаны кенет жарады
әтештің айқайы - таң әні.
Атшана зулап барады.
Естілді тағы балғын үн:
«Батырым үнсіз тұр неге?
Түсің бұл сенің - қалғыдың,
Естиін деп пе ең бірдеңе?
Меңіреу, мылқау түн - керең,
кереңнен түк те шықпайды.
Таңданба «не, - деп, - бұл деген?» -
Әтешті түн де ұқпайды!»

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Үйім - менің отаным

  • 0
  • 0

Үй – сарай өткізердей хандар күнін
(мұндай жай – біраз жұртқа арман бүгін),
сыңғырап бұлақ үні, Күн әйнектен
төгеді біздің үйге таңнан нұрын.

Толық

Әкімдік

  • 0
  • 0

Ақылсыз басшы – сор елге,
тылсымда жұрты тал қармар.
Маңырап халқы көгенде,
тақсыр боп өзі талтаңдар.

Толық

Ақыл қиянаты

  • 0
  • 0

Хабарым жоқ қасіретті шаң-күдіктен,
атырушы ем қырымда таңды үмітпен.
Табанымды сүйетін қытықтап құм,
жалғастырып жанымды мәңгілікпен.

Толық

Қарап көріңіз