Өлең, жыр, ақындар

Фаина

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1362
Сен келдің де, көркіңменен
бар сұлуды тасаладың.
Мен өртендім, толқып денем,
оны немен баса аламын?
Балқып аяз, нұрдай қарға
алау жүзің тұр гүл атып.
Тек ат шана зулайды алға
қоңырауын сыңғыратып.
Сені аймалап қыстың демі,
мен құша алмай торығамын.
Жаннат ішік үстіңдегі,
ашып қойдың омырауын.
Сендегі албырт еркіндікті
аңсағандай жел жылайды.
Көркің жаулап кең тірлікті
қызғанғандай жер мұңайды.
Кең даланың ақ құндағы,
от жанарың жалқыдайын.
Мейлі алдасын сәттің бәрі –
сол жанарға шарпылайын!
Бәрі өтер деп таң шағыңның
жел де мейлі қарды үрлесін,
нәзіктігін саусағыңның
менен өзге жан білмесін!
Баурап өзің, самал, дала
қиялымнан күй ақтардым:
кең дала мен маған ғана
пердеңді ашқан сияқтандың.

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарлы шарап

  • 0
  • 0

Шыныдан шарап іркілген
жарқ етіп өзің тағы да,
күнәсыз келбет, күлкіңмен
қорқыныш кұйдың жаныма.

Толық

Қарлы алау

  • 0
  • 0

Алау да шапшып аспанға,
мосыда жанды батырым.
Ұшқындар моншақ шашқанда,
жылжыды түндер ақырын.

Толық

Көрген емес жанымды жасқап елім

  • 0
  • 0

Көрген емес жанымды жасқап елім,
мүмкін жасқамағаннан асқақ едім.
Дұшпаным жоқ жырымды көре алмаудан
жек көретін жандардан басқа менің.

Толық

Қарап көріңіз