Өлең, жыр, ақындар

Фаина

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1231
Сен келдің де, көркіңменен
бар сұлуды тасаладың.
Мен өртендім, толқып денем,
оны немен баса аламын?
Балқып аяз, нұрдай қарға
алау жүзің тұр гүл атып.
Тек ат шана зулайды алға
қоңырауын сыңғыратып.
Сені аймалап қыстың демі,
мен құша алмай торығамын.
Жаннат ішік үстіңдегі,
ашып қойдың омырауын.
Сендегі албырт еркіндікті
аңсағандай жел жылайды.
Көркің жаулап кең тірлікті
қызғанғандай жер мұңайды.
Кең даланың ақ құндағы,
от жанарың жалқыдайын.
Мейлі алдасын сәттің бәрі –
сол жанарға шарпылайын!
Бәрі өтер деп таң шағыңның
жел де мейлі қарды үрлесін,
нәзіктігін саусағыңның
менен өзге жан білмесін!
Баурап өзің, самал, дала
қиялымнан күй ақтардым:
кең дала мен маған ғана
пердеңді ашқан сияқтандың.

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзіңді жерлеп келіп, жапа-жалғыз отырмын

  • 0
  • 0

Өзіңді жерлеп келіп,
жапа-жалғыз отырмын. Меңіреумін.
Айналамда қыстыққан еңіреулі үн...
Әлем деген қап-қара бұлтқа оранып,

Толық

Жалғыздың малы құралмай

  • 0
  • 0

Жалғыздың малы құралмай,
шырқауға шалқып шыға алмай,
жалғыздықпенен күн кешер
шыңдағы жалқы шынардай.

Толық

Шынымды айттым – сенбеді

  • 0
  • 0

Шынымды айттым – сенбеді,
құлап жаттым – келмеді.
Жаға алмайтын жақсыға
жаман болдым жердегі,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер