Өлең, жыр, ақындар

Фаина

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1287
Сен келдің де, көркіңменен
бар сұлуды тасаладың.
Мен өртендім, толқып денем,
оны немен баса аламын?
Балқып аяз, нұрдай қарға
алау жүзің тұр гүл атып.
Тек ат шана зулайды алға
қоңырауын сыңғыратып.
Сені аймалап қыстың демі,
мен құша алмай торығамын.
Жаннат ішік үстіңдегі,
ашып қойдың омырауын.
Сендегі албырт еркіндікті
аңсағандай жел жылайды.
Көркің жаулап кең тірлікті
қызғанғандай жер мұңайды.
Кең даланың ақ құндағы,
от жанарың жалқыдайын.
Мейлі алдасын сәттің бәрі –
сол жанарға шарпылайын!
Бәрі өтер деп таң шағыңның
жел де мейлі қарды үрлесін,
нәзіктігін саусағыңның
менен өзге жан білмесін!
Баурап өзің, самал, дала
қиялымнан күй ақтардым:
кең дала мен маған ғана
пердеңді ашқан сияқтандың.

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен ойлайтынмын

  • 0
  • 0

Мен ойлайтынмын:
данышпан деп патша мен бидің бәрі,
әрбір ұлттың солар деп тұйғындары.
Жарқ-жұрқ еткен қаңылтыр саясаттар

Толық

Жантолының монологы

  • 0
  • 1

Ей, ақындар, серілер!
Отырсыңдар ма алқалы топқа сөз маржандарын тізбектеп,
бұл дүниенің мықтылары деген біз деп тек.
Әр жерден жиған «асыл» ойлары таусылып қалған жоқ па деп,

Толық

Мен қайғылы жыр жазамын түнімен

  • 0
  • 0

Түн. Үнсізбін. Бір нүктеге үңілем.
Мен бұл түні қайғы тұнған жыр жазамын
түнімен,
Дәл мынадай жолдар туар, мысалы:

Толық

Қарап көріңіз