Өлең, жыр, ақындар

Фаина

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1339
Сен келдің де, көркіңменен
бар сұлуды тасаладың.
Мен өртендім, толқып денем,
оны немен баса аламын?
Балқып аяз, нұрдай қарға
алау жүзің тұр гүл атып.
Тек ат шана зулайды алға
қоңырауын сыңғыратып.
Сені аймалап қыстың демі,
мен құша алмай торығамын.
Жаннат ішік үстіңдегі,
ашып қойдың омырауын.
Сендегі албырт еркіндікті
аңсағандай жел жылайды.
Көркің жаулап кең тірлікті
қызғанғандай жер мұңайды.
Кең даланың ақ құндағы,
от жанарың жалқыдайын.
Мейлі алдасын сәттің бәрі –
сол жанарға шарпылайын!
Бәрі өтер деп таң шағыңның
жел де мейлі қарды үрлесін,
нәзіктігін саусағыңның
менен өзге жан білмесін!
Баурап өзің, самал, дала
қиялымнан күй ақтардым:
кең дала мен маған ғана
пердеңді ашқан сияқтандың.

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарлы алау

  • 0
  • 0

Алау да шапшып аспанға,
мосыда жанды батырым.
Ұшқындар моншақ шашқанда,
жылжыды түндер ақырын.

Толық

Сағына түссін дедің бе

  • 0
  • 1

Жүректі тербеп бал сезім,
қоштастым сонда дірілдеп.
Аузымнан шықпай бар сөзім,
ішімнен тұрдым "күнім" деп.

Толық

Өкініш әні

  • 0
  • 0

Түндер бойы алдымда сенің бейнең тұрады.
Кезбе өзеннің қашанда шалқар теңіз - тұрағы.
Таң алдында қаңырап жағалаудай бос қалған,
Ұшты менің жанымнан әлдилеген жақсы арман.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар