Мен қорқамын:
екеуімізге арманның да,
таңдардың да ортағын;
қуаныштың,
жұбаныштың ортағын;
жолдардың да,
ор-жардың да ортағын;
бізге атылған оқтардың да,
достардың да ортағын;
сағынудың, сезінудің ортағын;
аңсап-талып кезігудің ортағын -
көнбей ешбір дәлелге,
бәрін айтып қояды-ау деп әлемге,
мен өзімнің көздерімнен қорқамын;
сосын, сосын, өлеңдерім,
өздеріңнен қорқамын!
Қарапайым көктемнің қарапайым күні еді,
көк аспанда алтын Күн бұрыңғыдай күледі.
Адамдар да көшеде күндегідей шұбырған,
ал біз үшін… дүние қайта гүлдеп түледі.
Молдир
Кушти олендер
saramakuova