Ажал алдындағы хат
- 0
- 0
Міне, ақын
Сұлтанның
сиясына мала беріп қаламын
өліп кетті — мәңгі жұмды жанарын,
Міне, ақын
Сұлтанның
сиясына мала беріп қаламын
өліп кетті — мәңгі жұмды жанарын,
Көре алмай, іші күйіп жар сабаған
тыржиып жақтырмасын барша жаман.
Ал менің намысымды сырттай жыртып,
жүретін жақсы көріп қаншама адам!
Кеткелі жастық күндер желікпелі,
бір аңсау жанымды жеп мені үккені:
сендерді көрсем-ау деп армандаймын,
әкемнің үзеңгілес серіктері.
Феруза
Оте кушти.Мен Фриза Онгарсыновага деген курметим шексиз