Өлең, жыр, ақындар

Аққу - тағдыр

  • 19.02.2022
  • 0
  • 0
  • 2406
Қара бұлтқа кенеттен соғылды Күн:
құлады аққу. Қиды екен жолыңды кім?
Аққу-ана отырды ұясында
бауырымен тербетіп көгілдірін.
Киелі деп аққуды жұрт ұғады,
Арқалаған қандай жан бұл күнәны?
Аққу-ата қансырап жатты жерде,
жанұшырып сыңары шырқырады.
Көз ашқанша Ай, Күні батқаны ма?
Сол-ақ екен — құзғындар қаптады да,
бірін-бірі итере үймелесіп,
бас қойысты аққудың пәк қанына.
Шыр айналды сыңары жаны шығып,
қарағайлар сыңсыды, қамыс ұлып.
Сабалайды қанатын қақырата,
суға кеткен адамдай салы сынып.
Соқты лезде ақтымық таңнан ызғар,
қара жерде аққу аз, қарғаңыз бар.
Көгілдірін көзінше көзден шұқып,
енді өзіне тап берді қанды ауыздар.
Жағалауда жалпылдап жүн балағы,
жапырлады жез тырнақ жүз қаралы.
Қарауытқан көл бетін мамық жауып,
жаутаңдаған жалғызды жұлмалады.
Бұл не жаза? Көркінің «қалжасы» ма?
Тік келмеген тірі бір жанға, сірә.
Ғұмырында, жәбірлеу түгілі, аққу
көз салмаған қырғи не қарғасына.
Жауыздыққа тістеніп Күн жыласын —
құтқаратын амал жоқ, қынжыл, ашын.
Жаны бардың бәрінде бір-ақ ауру —
құртуға әзір әйтеуір сұңғыласын.
Есексің бе не тышқан, бақасың ба —
болмас онда жауың да, бақасың да.
Қасиетті тірлікте қарға құзғын
қандары қас киелі заты асылға.
Жалқы болсаң, әлсізсің, жоқ қорғаның,
құрады өмір алдыңнан от торларын
Асыл туған аққудай тағдырыңнан
артық екен қарғадай көп болғаның.
1993



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Елес

  • 0
  • 0

Жаз. Жайлау. Көлбейді алыс бел керіліп,
Қарасаң кернейтіндей кеудені үміт.
Еңкейіп жерге үңілген көк аспанның
алқасы тұр қол созым жерде ілініп.

Толық

Сталинградқа деген махаббат әні

  • 0
  • 0

Сталинград.
Жаздың аптап ыстығына малынып,
бейбіт нұрды жамылып
үйлері тұр қаланың

Толық

Тарғыл тірлік

  • 0
  • 0

Аспан тарғыл, жер тарғыл, тарғыл үміт,
төзім - тасты жұқартты жаңбыр үгіп.
Сары даладай сабырлы санама кеп
сахараның құйыны салды бүлік.

Толық

Қарап көріңіз