Өлең, жыр, ақындар

Аңсау

  • 19.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1272
Қурай сазы сіңірген дала мұңын,
Жалаң аяқ, жамаулы балалығым!
Сенің үнің аспанға самғаушы еді,
шықпайды енді қарлығып қалада үнім.
Туған жерім қала емес, құм арасы,
құмның перзенттерінің жыр-анасы.
Қабаттары өзара ұғыспайтын
қала үйі де – Вавилон мұнарасы.
Жатақхана – тұрағым, үйім жылы,
артық мұнда адамнан бұйым құны.
Отын үйде, су үйде,
жаныңа тек
жетпейтіні даланың қиырлығы.
Жүгірмейді, жүреді ұлың жасып,
өз-өзіңнен үйіңде түрің қашып,
аяқты аңдып басасың ұрылардай,
сөйлесесің тұншыға сыбырласап.
Көршің жұқа жүйкеңді санап тұрып,
тарайды аяқ-табағын тарақ қылып.
Бейуақ үстіңдегілер би билейді,
біз өкшесін төбеңе қадап тұрып.
Тап тұйнақтай қала үйі қайда да үлгі,
мен іңкәрмін көк белге, сайға нулы.
Жазғырады мені жұрт жылайды деп,
қайтем жаным жоқтаса жайлауымды?!
1991



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Келе жатам әрі мұңды, әрі асқақ - сезсең мені

  • 0
  • 0

Келе жатам
әрі мұңды, әрі асқақ - сезсең мені,
елемей еш пендені,
көлгірсіген шуылдақ жұрттың бәрін

Толық

Жаныңа жақын келдім

  • 0
  • 0

Жаныңа жақын келдім,
пәк сенім жүрегімді биледі анық,
(шулы тірлік қуанып, кейде налып).
Қазір көше, талдарға сүйенемін

Толық

Ертегі елестері

  • 0
  • 0

Кеткелі жастық күндер желікпелі,
бір аңсау жанымды жеп мені үккені:
сендерді көрсем-ау деп армандаймын,
әкемнің үзеңгілес серіктері.

Толық

Қарап көріңіз