Өлең, жыр, ақындар

Теңеулер

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1147
Мағына бар киіз үйдің әулетінде (көрінгенмен өң-әрсіз әлдекімге). Түндігінен аспанға бір-ақ самғап шарықтайды күйлер де, ән де түнде.

Керегесі астасып қара жермен,
қара құйын алса да жаға, жеңнен
тапжылмайтын халықтай, мықтылығы
қамалдарға ұқсайды дала керген.
Сап түзейді уықтар сынға қыңбай, ажырамас, жарылмас Күн жарылмай,
мезгіл-шаңға бастырмай, халқы аялап
төбесіне көтерген ұлдарындай.
Шаңырақ пен уықтың мықтылығы -
керегенің бақыты, құт тұғыры;
дауыл соқсын түнімен - үй-әлемнің
түндігінен тағы да шықты күні!
Дөп-дөңгелек әлемдей мұнда бәрі,
желбаулары бұрымдай ырғалады.
Бұрыштар жоқ тұйыққа тірейтіндей.
Жер мен Аспан.
Жүректе - құндық әні.
1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Азамат

  • 0
  • 1

Жүзі қоңыр болғанмен,
аппақ оның жүрегі,
күлсе шындап күледі,
ал, күрсінсе — түн еді.

Толық

Оюлар

  • 0
  • 4

Түрін-ай текеметтің! Асыл қандай!
Үңілдім үнсіз ғана басымды алмай.
«Келе ғой, қошақаным, өзіме!» - деп
әжем кеп сипағандай шашымнан жай.

Толық

Мұнда және онда

  • 0
  • 0

Қуғынға шықты шарқ ұрып, -
жатпайды тыныш жел неге –
сілесі қатты алқынып
жете алмай қара пердеге.

Толық

Қарап көріңіз