Өлең, жыр, ақындар

Боздақ

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 864
Боз інген сүйреп бұйдасын
беткейге – бозаң белге асты,
боздаған сәтте қимас үн
жанына тиіп жел қашты.
Артында қалды жон-жота,
анадан үміт сөнген бе –
қалды ма дейді-ау боз бота
бошалап барған сол жерде.
Жыңғылды сайы.
Қыр.
Сағым
Тіршілік жоқтай маңда түк.
Бір өмір жарған құрсағын
жанардан жасын парлатып.
Құрсағын жарған тірлігі
жыңғылды сайда жүр ме екен?
Жұмақтай жасыл жыңғылы –
қинаған жанын нұр мекен.
Зарлайды басса жүз қадам,
бұйдасын сүйреп, жол қарап,
бауырына сыймай сыздаған
желіннен сүті сорғалап.
Селк етті дала, жота, шың
керіліп жатып көз ілген.
Зарлайды таппай ботасын
бұйдасын үзген боз інген.
1981



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жер ортасына келгенде

  • 0
  • 0

Жер ортасына келгенде
пайда болды бір құзыр:
өңешім бе, кеудем бе –
өртейді кеп бір қыжыл.

Толық

Жылу

  • 0
  • 1

Жылылықтан жаралған
құшағы оның — таң мекен.
Менің Айдай анамнан
асқан сұлу бар ма екен?!

Толық

Ер-тұрман

  • 0
  • 1

Өртейді бір өкініш жиі мені…
Киіз үй. Мекеніміз қиыр еді.
Анамның алданышы, сүйінері –
әкемнің ер-тұрманын күніне бір

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер