Өлең, жыр, ақындар

Боздақ

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1057
Боз інген сүйреп бұйдасын
беткейге – бозаң белге асты,
боздаған сәтте қимас үн
жанына тиіп жел қашты.
Артында қалды жон-жота,
анадан үміт сөнген бе –
қалды ма дейді-ау боз бота
бошалап барған сол жерде.
Жыңғылды сайы.
Қыр.
Сағым
Тіршілік жоқтай маңда түк.
Бір өмір жарған құрсағын
жанардан жасын парлатып.
Құрсағын жарған тірлігі
жыңғылды сайда жүр ме екен?
Жұмақтай жасыл жыңғылы –
қинаған жанын нұр мекен.
Зарлайды басса жүз қадам,
бұйдасын сүйреп, жол қарап,
бауырына сыймай сыздаған
желіннен сүті сорғалап.
Селк етті дала, жота, шың
керіліп жатып көз ілген.
Зарлайды таппай ботасын
бұйдасын үзген боз інген.
1981



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Іздеу

  • 0
  • 0

Сенімен кездеспегелі,
сезе алмай мен де ештеңені,
жолығып қаламын ба деп,
қараймын жанарымды егеп

Толық

Абайды іздеу

  • 0
  • 0

Абай аға!
Биікте ме – қайда жүр аруағың?
Құлағыңа жете ме шағым-әнім?
Көкті кезіп іздер ем – жерде мені

Толық

Түсіме кірдің тағы да

  • 0
  • 0

Түсіме кірдің тағы да, қарағым!
Бермеді маза жаныма азабың.
Күдерімді үзіп өмірден,
кетсең де жырақ өңімнен,

Толық

Қарап көріңіз