Өлең, жыр, ақындар

Еріп ессіз өлеңнің жетегіне

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 606
Еріп ессіз өлеңнің жетегіне,
қыздырғаным шамалы шекені де.
Жырларымнан күлкі не ақыл күтпе –
менде әуелден жоқ соның екеуі де.
Ақыл аулап таң ата көз іле ме,
өзгелердің өтімді сөзі неге?
Менде ақыл жоқ еріккен жұртқа бөлер,
бір ақылгөй жетпей жүр өзіме де.
Бұл дүниеде бас бұзар бар арсыздар,
жүрек түгілі көргенде санаң сыздар.
Қуаттанам, күлем деп дәметпеңдер –
жырымды оқып жас бұлап қаларсыздар.
Шырайланып өмірдің өңі кенет,
шаттық болса, күлкі де төгілер ед.
Жердегілер – желөкпе, шаттығыңды
шынжырлапты, шыңғыртып қолын егеп.
Мақұрыммын айладан, күлкіден де,
болса шашу етер ем шіркін елге.
Жоқтауым бар, мұңым бар – жан дертіңді
жүрек жасын көзіңе іркіп емде!
1985



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Перзент сөзі

  • 0
  • 0

Әкем — менің тәңірім, пайғамбарым,
ұмтылатын биігім, сайран бағым.
Ол білмейтін дүниеде құпия жоқ,
біліп алған, япыр-ау, қайдан бәрін?!

Толық

Ізденіс

  • 0
  • 0

Жалаңаяқ шарқ ұрып, шеңгел басып,
кезіп келем өмірді кеудем жасып:
болады екен адамдар арманы – қан,
қиянаттың қорықпай зардабынан

Толық

Телефон шыр етеді

  • 0
  • 1

Телефон шыр етеді:
сонда менің жүрегім дір етеді,
көйлегімнің желбіреп гүл етегі
жүгіремін. Не пайда, сен емессің.

Толық

Қарап көріңіз