Өлең, жыр, ақындар

Еріп ессіз өлеңнің жетегіне

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 652
Еріп ессіз өлеңнің жетегіне,
қыздырғаным шамалы шекені де.
Жырларымнан күлкі не ақыл күтпе –
менде әуелден жоқ соның екеуі де.
Ақыл аулап таң ата көз іле ме,
өзгелердің өтімді сөзі неге?
Менде ақыл жоқ еріккен жұртқа бөлер,
бір ақылгөй жетпей жүр өзіме де.
Бұл дүниеде бас бұзар бар арсыздар,
жүрек түгілі көргенде санаң сыздар.
Қуаттанам, күлем деп дәметпеңдер –
жырымды оқып жас бұлап қаларсыздар.
Шырайланып өмірдің өңі кенет,
шаттық болса, күлкі де төгілер ед.
Жердегілер – желөкпе, шаттығыңды
шынжырлапты, шыңғыртып қолын егеп.
Мақұрыммын айладан, күлкіден де,
болса шашу етер ем шіркін елге.
Жоқтауым бар, мұңым бар – жан дертіңді
жүрек жасын көзіңе іркіп емде!
1985



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бақытты ғой арманы жоқ адамдар

  • 0
  • 0

Бақытты ғой арманы жоқ адамдар;
өз басынан еш қасірет кешпеген,
өздері ойлап бір мәселе шешпеген,
бейқам әке, ойсыз шеше, олардың

Толық

Қыран жандар

  • 0
  • 0

Дала десе қиқулап құлан-жаным,
дүбір сезген тұлпардай тұра алмадым.
Жұлдызын да жасырмас аспанынан
көргім келіп кетеді қырандарын.

Толық

Мама

  • 0
  • 0

Түн еді. Жел соғып тұр
жанған оттай лапылдап.
Аспан асты шатырлап,
үйлер, тіпті, көпірлер

Толық

Қарап көріңіз