Өлең, жыр, ақындар

Еріп ессіз өлеңнің жетегіне

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 340
Еріп ессіз өлеңнің жетегіне,
қыздырғаным шамалы шекені де.
Жырларымнан күлкі не ақыл күтпе –
менде әуелден жоқ соның екеуі де.
Ақыл аулап таң ата көз іле ме,
өзгелердің өтімді сөзі неге?
Менде ақыл жоқ еріккен жұртқа бөлер,
бір ақылгөй жетпей жүр өзіме де.
Бұл дүниеде бас бұзар бар арсыздар,
жүрек түгілі көргенде санаң сыздар.
Қуаттанам, күлем деп дәметпеңдер –
жырымды оқып жас бұлап қаларсыздар.
Шырайланып өмірдің өңі кенет,
шаттық болса, күлкі де төгілер ед.
Жердегілер – желөкпе, шаттығыңды
шынжырлапты, шыңғыртып қолын егеп.
Мақұрыммын айладан, күлкіден де,
болса шашу етер ем шіркін елге.
Жоқтауым бар, мұңым бар – жан дертіңді
жүрек жасын көзіңе іркіп емде!
1985



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шарасыздық

  • 0
  • 0

Мұңдасым да қалмады, сырласым да,
жалғыз қалып отырмын қыр басында.
Бас қамы мен ас қамы – ойлайтыны
жан берісер досың ба, құрдасың ба?

Толық

Прометей

  • 0
  • 0

Ақ қардық беті — қара дақ —
көлеңкесі екен қыранның,
қапыда жанын жаралап,
таяу ма құздан құлар күн...

Толық

Елге оралу

  • 0
  • 0

Біз оралдық туған елге,
ортасына дос, бауырдың.
Білім алдық өзге жерде,
нанын жедік басқа ауылдың.

Толық

Қарап көріңіз