Өлең, жыр, ақындар

Шоқ-шоқ

  • 01.12.2015
  • 0
  • 0
  • 3472
Сабылып келем әлі сағым қуып,
Тамылжып, қашан атар таңым күліп.
Жанашыр қалды ма екен маңайымда,
Жабықсам жұбататын жанымды ұғып.
Біреуге айдаһарша ысқырасың,
Біреуге арыстанша күш қыласың.
Дөкейлер келе жатса есік ашып,
Қағасың қалпағыңмен үсті-басын.
Арбайсың біреулерді ақша алуға,
Алдайсың алпауыт пен қасқаны да.
Жұртпенен жағаласып жүргеніңде,
Жұлдызың ағып түсер қас-қағымда.
Не керек, не жетпейді осы маған,
Бар сынды ауырсынбай тосып алам.
Бәлеқор, бәлесінен аулақ дейді,
Тап менен жан бар ма екен шошымаған.
Ит өмір, қашанғы енді қор қыласың,
Алдымнан өрмекшідей тор құрасың.
«Басына Сорбұлақтың сорға қондың,
Сол керек өзіңе де, сорлы басым».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мұңлы наз

  • 0
  • 0

Аз-ақ күндік азапқа бола қашқан,
Елік едім елсізде көп адасқан.
Алматыны сағыну бір бақыт та,
Ал, жете алмау қасірет одан асқан.

Толық

Мінез

  • 0
  • 1

Ұшқым келіп ұшайын деп бұлқынғам,
Құс екенмін қос қанаты қырқылған.
Немкеттілеу жанашырдан не пайда,
Күліп жүріп күл шашатын сыртымнан.

Толық

Қияли әңгіме

  • 0
  • 0

Құлай жаздап таудың биік құзынан,
Тайғанақтап тағдырдың көк мұзынан.
Арып-ашып жеткеніңде алыстан,
Болса шіркін жылынатын құжыраң.

Толық

Қарап көріңіз