Өлең, жыр, ақындар

Мархаббат

  • 01.12.2015
  • 0
  • 0
  • 2957
Халқым менің, Қособам, қайран ауылым,
Сен деп талай қолыма байрақ алдым.
Атым озса қуанып менен бетер,
Қалып қойсам күйініп қайғы орандың.
Сеніміңді тайсалмай арқаласам,
Дем бересің, жұтқызбай алқада шаң.
Сүрінерде сүйедің қолтығымнан,
Саған тостым арқамды шалқаласам.
Қорғап өтем Арыңды өз Арымдай,
Жүрсе дағы соңымнан сөз арылмай.
Жақсылығың мен үшін ұшан теңіз,
Жамандығың тозаңның тозаңындай.
Сайын далаң сабырлы, піл сауырлы,
Болармысың жұмбақтау, мұнша мұңлы.
Мендей нәкөс баланы туа салған,
Аяймын сенің алтын құрсағыңды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мінез

  • 0
  • 1

Ұшқым келіп ұшайын деп бұлқынғам,
Құс екенмін қос қанаты қырқылған.
Немкеттілеу жанашырдан не пайда,
Күліп жүріп күл шашатын сыртымнан.

Толық

Мұңлы наз

  • 0
  • 0

Аз-ақ күндік азапқа бола қашқан,
Елік едім елсізде көп адасқан.
Алматыны сағыну бір бақыт та,
Ал, жете алмау қасірет одан асқан.

Толық

Шоқ-шоқ

  • 0
  • 0

Сабылып келем әлі сағым қуып,
Тамылжып, қашан атар таңым күліп.
Жанашыр қалды ма екен маңайымда,
Жабықсам жұбататын жанымды ұғып.

Толық

Қарап көріңіз