Өлең, жыр, ақындар

Мысық пен төбет

Мысыққа қара төбет бұрынғыдай
Арс етпей жылы жүзбен бұрылды жай:
— Кел, достым, қас болмайық, дос болайық,
Сырласып іс істейік досқа лайық,
Дегенде:
— Не қып бүгін жылы ұшырап
Тұрсың? — деп тарғыл мысық қойды сұрақ.
Күнде айқайдан есіміз кетер болды,
Өкпеліктен бос шөлмек тиді кеше,
— Көк желкемнен менің де тиді кесе!
Ал, бүгін ше ?
— Столдың белі сынды,
Соны айтып болған жоқ, үйден сыртқа
Терезеден атылды бір жұмыртқа.
Соқты келіп мысықты тұмсығынан,
Сасқан мысық айналды ұршығынан,
Төбетке де бір үлкен қара тостақ,
Шонданайдан дәл келіп тиді жақсы-ақ.
Қара төбет қаңсылап ол да зытты,
Жылы сөзі достардың солай бітті...
Үйдегі мас тас-талқан болып жатыр,
Басқа-көзге жұдырық қонып жатыр...
Қара төбет, мысық пен ыңсыз-жыңсыз,
Іншігінен сығалап күліп жатыр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалтақбай

  • 0
  • 0

Қиынырақ жұмыс көрсе бұлт етіп,
Жататындар қашатындар бар әлі,
Көзге іліксе, қолға түссе гүрс етіп,
Жығылғыш та, ауырғыш та болады.

Толық

Бір ауданда болған ахуал

  • 0
  • 0

Жазбас та едім фельетонды,
Қолға алмасам телефонды,
Қолға алып ем телефонды,
Мынадай бір қызық болды.

Толық

Көкала ат

  • 0
  • 0

Бәрекелді, ат бақсаң осындай бақ,
Жіп құйысқан байла да қоңырау тақ!
Сүйектері ән салсын салдыр-күлдір,
Құр тулағын қалдырып мін дағы шап!

Толық

Қарап көріңіз