Өлең, жыр, ақындар

Қыран тағдырға қызығу

  • 01.12.2015
  • 0
  • 1
  • 3034
Отыздамын, отыз түйір ақыл жоқ,
Жарытпадым бір туатын ақын боп.
Қатыспадым және ешқандай соғысқа,
Ардақтайтын темір тағып, батыр деп.
Бар болғаны екі аяқты адаммын,
Ұғынамын құпиясын ғаламның.
Маймыл құсап мәз боламын кей кезде,
Бір түйсігі бүлк еткенде санамның.
Одан өзге ерекшелік жоқ менде,
Ол табиғи - тәкаппарлық, тоқ кеуде.
Албырт сезім айуанда да кезігер,
Алабұртып ақшиятын көктемде.
Сонда кіммін, адаммын ба, аңмын ба?
Кезбе күнім қаңғалақтап қаңғуда.
Өзімді-өзім тани алмай тұрғаным,
Тәлтіректеп тағдырымның алдында.
Базарымнан мағына мен мән тайса,
Ажарымнан сұлулық пен сән тайса.
Қыран құстың қылығын бер, Құдайым,
Құзар шыңнан құлап өлер қартайса...



Пікірлер (1)

Сымбат

Өте тамаша екен

Пікір қалдырыңыз

Ақыл

  • 0
  • 0

Кей адамды данышпанға балаймын,
Кей адамды арыстан деп санаймын.
«Артын жу да мал тап» деген есекттң,
Ақылына таң қаламын Абайдың.

Толық

Мінез

  • 0
  • 1

Ұшқым келіп ұшайын деп бұлқынғам,
Құс екенмін қос қанаты қырқылған.
Немкеттілеу жанашырдан не пайда,
Күліп жүріп күл шашатын сыртымнан.

Толық

Мұңлы наз

  • 0
  • 0

Аз-ақ күндік азапқа бола қашқан,
Елік едім елсізде көп адасқан.
Алматыны сағыну бір бақыт та,
Ал, жете алмау қасірет одан асқан.

Толық

Қарап көріңіз