Өлең, жыр, ақындар

Әпенділік әрекет

  • 01.12.2015
  • 0
  • 0
  • 2632
Жынды дейсің, мүмкін жынды шығармын,
Жындандырмай қояды ма мынау мұң.
Кімді, неге сағынамын, білмеймін,
Шыдай-шыдай шегі шықты шыдамның.
Өткеніме келмейді еш қарағым,
Өкініштің отын тілмен жаладым.
Көтере алмай иығымды, еңсемді,
Сонша неге есеңгіреп барамын.
Ақынмын деп алдарқаттым өзімді,
Кім тыңдады суға езген сөзімді,
Қайта бәрі кесіп алып басымды,
Ойып тастап тұрады ылғи көзімді.
Өтіп жатыр қыс пенен жаз, күз, көктем,
Бас айналар асу бар ма біз жеткен.
Қожанасыр тағдырыма не дейін,
Астымдағы арғымақты іздеткен...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мінез

  • 0
  • 1

Ұшқым келіп ұшайын деп бұлқынғам,
Құс екенмін қос қанаты қырқылған.
Немкеттілеу жанашырдан не пайда,
Күліп жүріп күл шашатын сыртымнан.

Толық

Еске түссе ертегі

  • 0
  • 0

Сені,жаным, сүйем деуші ем мәңгілік,
Күн батқанда, атқан шақта таң күліп.
Айқайласам қайталайтын атыңды,
Алатауды жарып шығып жаңғырық.

Толық

Қыран тағдырға қызығу

  • 0
  • 1

Отыздамын, отыз түйір ақыл жоқ,
Жарытпадым бір туатын ақын боп.
Қатыспадым және ешқандай соғысқа,
Ардақтайтын темір тағып, батыр деп.

Толық

Қарап көріңіз