Өлең, жыр, ақындар

Сұраққа жауап

  • 22.03.2022
  • 0
  • 0
  • 649
Абайға, Махамбетке, Сүйінбайға
Дей берме сыйың қайда, сыйың қайда.
Солар ғой ақын-ақын болмақ деген
Асығыс бізгe бекер сыйынбай да.
Иншалла, ешбіріне жалынбай-ақ,
Келіп жүр күнде солар жанымды аяп.
Олардың айтатыны: «Өзіңше бол,
Боз атты көк қылмайсың жалын бояп».
Мен емес, олар маған шапан жапты,
Үйретті қолғa есеп-шот алмақты.
Олар да айыптайды алдамшы бақ
Асатқан арам астан шаталмақты.
Оларша шабыттың шын қамбасына
Түскенің тең таратпа жан басына.
Ноқайлар есебінен молырақ бөл
Жыр сүйгіш жақсы оқырман жалғасына.
Сыйды айтпай байыз таппас cipә басым,
Берейін саған жауап сұрағасын:
Аталар әмірімен бізді қолдан
Солардың жеп те жүрсің сыбағасын.
...Әзілі жарасқанда атасымен
Демеген ешкім сөзден шатасып ем.
Өзіне жетпесең де ұлылықтың
Ойнауға жолда жатқан жотасы кең.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңіл ашар

  • 0
  • 0

Ей, ағайын!
Қанат өлді – өлмедім.
Өлмеген соң не сұмдығын көрмедім?!
Өлмеген соң деп те қалдым: «— Апырау,

Толық

Жас достардың қаласы

  • 0
  • 0

Нүрек — қала, ici қауырт, жөппелдем...
Нүрек— қала, былтыр ғана жұрт келген,
Көшелердің көп үйлері — палатка,
Көкшіл вагон доңғалаққа жүктелген.

Толық

Көнемен де санасарсың

  • 0
  • 0

Көнемен де күні ертең санасарсың
Өз қалпынан өзгеріп сана-салтың.
Қайта келер бабына бал қымыз да
Тоқсан қойлық торсығы, сабасы алтын.

Толық

Қарап көріңіз