Өлең, жыр, ақындар

Жеткіншегіме

  • 28.03.2022
  • 0
  • 0
  • 483
Қарағым, дей алмаймын мұңаймашы,
Мұңайтар түлкі өмірдің мың айласы.
Болмаған ойшыл жанда мұңсыз мұрат,
Оңаша мұңайғанда мұны ойлашы.
Адамды табиғат та мұңайтады,
Ауру мен азалы күн мұны айтады.
Жүйкеңде, қаңтар қарып тастағандай
Қалады ондаған жыл, мың ай табы.
Бірақ ол өз өтеуін өндіреді,
Сол сәтте бет-жүзіңе өң кіреді
Кінәсін ұмыттырып, өз қасында
Уыздай ұрпағың боп ол жүреді
Сондай-ақ адамға сен, сендіріп те,
Ол сенен үрікпесе, сен де үрікпе.
Жүйкеңе жүлге бітce, саған соқпай
Өтеді өз жөнімен сел жүріп те.
Іші тар, жаны сатқын жаман адам
Қашан да қарғыс алмақ заманадан.
Сенімді жақсығa артар, оған артсаң,
Қалмайсың залал шекпей аман одан.
Шалқаймақ шаққан мұңға өктем көсем,
Өзіңмен санасқандай от бермесең.
Тати ма сөйтуге сол, мұны да ойлан,
Айтпас ем бәрін бастан өткермесем.
Адамға сену шарт, ол кісі десең,
Кісінің іші де — сен, ісі де — сен.
Өйткені өмip бойы дейтұғын сол
Жұрт қамын жеп те күйіп-пісіп өсем.

Ақпан, 1997 жыл



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жігіт ойы

  • 0
  • 0

Көктеген жоқ жібіп түз;
Ыстық тартты бipaқ та,—
Ылғи мұнда жігіт, қыз
Жиналғалы бip апта.

Толық

Қайдан білсін

  • 0
  • 0

Meнi қайтсін,
Мен оған тең емеспін.
Құдай өзi дегендей «төмен өcciн»
Жылдан-жылға барады бойым шөгіп,

Толық

Не жетсін досқа сенгенге

  • 0
  • 0

Апыр-ау, сенсең қайтеді,
Kiciгe сенбес қор ма едің?..
Жан баласын қайсы еді
Өтipiк сыйлап көргенім?..

Толық

Қарап көріңіз