Өлең, жыр, ақындар

Түйе – шөлдің кемесі

  • 10.04.2022
  • 0
  • 0
  • 664
Түйе – шөлдің кемесі,
Аққу – көлдің кемесі.
Түйе – шөлде жүзеді,
Аққу – көлде жүзеді.
Шөл далада самал кеш,
Ымырттан соң қонар кеш.
Өлшеп бәрін табиғат,
Біріне берген нар өркеш.
Таң шапағын бояпты,
Айдын көлден оятты.
Өлшеп бәрін табиғат,
Біріне берген қанатты.
Алда асар белесі,
Көз алдымда елесі.
Қанатты, бірі –өркешті,
Көл мен шөлдің кемесі.
Қонбай кеттің неге сен,
Ғажайып ертек елесі ең.
Нар өркешті, нар тұлға,
Мен де шөлдің кемесі ем.
Қанатты құсқа теңесем,
Жүрегіммен кеңесем.
Айдында жүзген аққудай,
Сен де көлдің кемесі ең.
Айдаланың «әншісі»,
Өмірдің тиген қамшысы.
Шөлдеп жүрген шөлмін мен,
Көлдің мөлдір тамшысы.
Аққуым дер сен деп ел,
Ұмтылады төрлеп ел.
Айналайын, айдын көл,
Мені іздесең шөлге кел!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Самал жел..

  • 0
  • 0

Жібек желім, өзің ашып ұйқы әнін,
Дәм келгендей таңдайыма құйқаның,
Жел – анамның алақанын жеткізіп,
Желпіп-желпіп маңдайымды сипадың.

Толық

Сұрқия залымдықтар – сұрқайланып

  • 0
  • 0

Сұрқия залымдықтар – сұрқайланып,
Қанатын енді бірі – шырқай қағып.
Зұлымдық пен мейірім жеңісе алмай,
Жұмыр жер бара жатыр шырқ айналып.

Толық

Мейірім

  • 0
  • 0

Мейірім көрдім күллі әлемнің көзінен,
Мейірім сездім күллі адамның сөзінен.
Тіпті, анау қара тастың өзінен
Туған жердің жылылығын сезінем.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар