Өлең, жыр, ақындар

Түйе – шөлдің кемесі

  • 10.04.2022
  • 0
  • 0
  • 828
Түйе – шөлдің кемесі,
Аққу – көлдің кемесі.
Түйе – шөлде жүзеді,
Аққу – көлде жүзеді.
Шөл далада самал кеш,
Ымырттан соң қонар кеш.
Өлшеп бәрін табиғат,
Біріне берген нар өркеш.
Таң шапағын бояпты,
Айдын көлден оятты.
Өлшеп бәрін табиғат,
Біріне берген қанатты.
Алда асар белесі,
Көз алдымда елесі.
Қанатты, бірі –өркешті,
Көл мен шөлдің кемесі.
Қонбай кеттің неге сен,
Ғажайып ертек елесі ең.
Нар өркешті, нар тұлға,
Мен де шөлдің кемесі ем.
Қанатты құсқа теңесем,
Жүрегіммен кеңесем.
Айдында жүзген аққудай,
Сен де көлдің кемесі ең.
Айдаланың «әншісі»,
Өмірдің тиген қамшысы.
Шөлдеп жүрген шөлмін мен,
Көлдің мөлдір тамшысы.
Аққуым дер сен деп ел,
Ұмтылады төрлеп ел.
Айналайын, айдын көл,
Мені іздесең шөлге кел!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Керуен сарай

  • 0
  • 0

Кейде ағат, кейде барлап байқағым кеп,
Кейде артық, кейде кемдеу айтамын деп.
Адаммен ара қатынас жолдарымды
Жүремін бұзып алып, қайта жөндеп.

Толық

Шулады-ау күллі қара орман...

  • 0
  • 0

Құз жартасқа атылған,
Ақ жол толқын әні әсем,
Шағаладай шарқ ұрған,
Мен – теңіздің баласы ем!

Толық

Қайттың үйге жанарыңа шық тұнып

  • 0
  • 0

Қайттың үйге жанарыңа шық тұнып,
Пәк жаныңның мөлдірлігін ұқтырып.
Қалғандай бір қайырлаған қайықтай,
Алғандай бір ескегіңді ықтырып.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар