Өлең, жыр, ақындар

Бар ойым бастан кешті көзім көріп (А.С.Пушкиннен)

  • 02.12.2015
  • 0
  • 0
  • 1923
Бар ойым бастан кешті көзім көріп,
Көп қиял солғындады сәуле сөніп.
Жалғыз - ақ қалған нәрсе азап тарту,
Жемісі жалған ойдың жүрген көніп.
Қар, боран қаптап соғып тағдыр залым,
Гүлденіп жарқыраған солды тәжім.
Жалғыздық, жабырқарлық тұрмыс түрі,
Тек күтем өмірімнің ақыр шағын.
Ызғарын қысқы боран ұқса құлақ,
Кешкі аяз қаһар қылса дір қалтырап.
Сып - сидаң, сыны қашқан бір бұтақта,
Желпілдеп дірілдейді жалғыз жапырақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңіліме

  • 0
  • 0

Айнусыз алғыр көңілім,
Араның әбден ашылсын.
Жырларың буған сөз гүлі,
Будақ - будақ шашылсын.

Толық

Жанталас

  • 0
  • 0

Шарқ ұрып жаным түсіп сергелдеңге,
Бірде ыстық, бірде салқын тартып дене.
Бұрқ етіп қайнап шыққан қызу қанмен,
Көзге жас тығылып тұр тамбай жерге.

Толық

Ажал (А.С.Пушкиннен)

  • 0
  • 1

Ыңды - зыңды көшені бойлап жүрсем де,
Көп халқы бар құлшылық үйге кірсем де.
Отырсам да өңшең жастың ішінде,
Өзім көнген ұзақ қиял тек менде.

Толық

Қарап көріңіз