Жаз

Қыстың қары, аяздың зәрі батқан,
Қар мен мұзға көміліп біраз жатқан.
Жер жаңарып, жан бітіп табиғатқа,
Бәйшешегі бұраңдап жайнаң қаққан.
Аспан беті арылған сұрғылт бұлттан,
Қайғылы қыс күндерін мүлде ұмытқан.
Көкжиегін қаптаған бұлт орнында,
Күнді көзім көреді жылжып шыққан.
Қоңыр салқын іңірде ескен самал,
Жүректі орап жан - жәндік бір жай тасар.
Тобылғылы қызғалдақ, қыналы қар,
Иісі аңқыған буылдыр нулы арал.
Су сағалай ағаштың терек, талы,
Бұтақтары бұраңдап шайқалады.
Майысқан гүл, сыбырлаған су тілімен
Сыбдыр қағып жапырақтар жайқалады.
Таудан аққан күбірлеп су сыбдыры,
Тоғай толған әсемді ән, құстар жыры.
Қырмызыдай құлпырған гүл бәйшешек,
Көк мақпал шөп жалғанның сыны - сыры.
Айдын шалқар, өзен, көл, асқар пана,
Жүз құбылып жайқалған жібек дала.
Қолтығына құмармен көмілесің,
Көк орайлы көрінеді сай мен сала.
Жылтыр қанат көбелек сай мен қырда,
Қонып алып құрақты жас буынға.
Шөп басында қалқиып қорек іздеп,
Шаршамайды қалықтап құр ызыңға.
Торғай шырлап, қаз қонып, тоғай толып,
Балапанды сорлы үйрек суға қонып,
Жалтақтайды жан - жаққа сұм мергеннен,
Шыбын жан мен баласын бірдей қорып.
Қосылысқан су мен сай, қыр мен тоғай,
Айналада сұлу ағаш, гүл көк орай,
Қарағанда алысқа әлдеқайда,
Көк жиекте көрінер сағым сырлай.
Қиқулаған аспанда қаз, қу, тырна,
Ойнақ салған, жайылған мал бар қырда.
Мін таба алмай жалғанның кестесінен,
Тілсіз болып қаласын батып сырға.

---