Өлең, жыр, ақындар

Сезімдер

  • 04.06.2022
  • 0
  • 0
  • 613
Тасыған сүттің көбігі сынды игертпей,
Бас ала қашып, саусаққа сезім үлгертпей
Сабаға түспес, арыны күйші басылмас,
Кеудені жарып шығатын жойқын күй шертпей.
Ақиық ақын сермейді құлаш айға анық,
Жанады лаулап, қалмайды олар жай налып.
Ел мұңы дерт боп жүрекке енсе аянбас,
Тынады жарып, қалады сосын жайланып.
Әншіні кернер өзектен бір үн көтеріп,
Басылмас кеуде, сезімге кеткен еті өліп.
Аштырып аузын, қақтырып таңдай баршаға
Қалғанша борыш мойыннан түсіп, өтеліп.
Сезімін шашар ақкөңіл адам аңқылдай,
Еңбекқор пенде тоқтамас терге малшынбай.
Ғашықтық құшақ қарысып қала жаздамай,
Қанар ма мейір Әлемді, байтақ, тарсынбай.
Сезімін қанат етіп ап шырқар қырандар,
Ойлатпай қауіп тіктірер басты ұран бар.
Анандай жақын сезім бар біреу көзінде,
Сезімін зәр ғып шашады улы жыландар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жан азығым — атамның мұралары

  • 0
  • 0

Асқақ сөйлеп, тыңда деп теңіз ұлын,
Дейтін ылғи "мен Арал егізімін!".
Еркесімін елімнің, еркін қазақ,
Мен Аралдың, — дейтін ол, — лебізімін!

Толық

Кім кінәлі

  • 0
  • 0

Талақ қылдым, несiне жасырайын,
Боқтап берген құрысын насыбайың.
Кiсiлiктiң жағдайын ойлағанда
Қалай ғана желкенi қасымайын?!

Толық

Адай-ата

  • 0
  • 0

Өзіңнен өнген ұрпағың бастан баталы,
"Жер жарған" әр кез қазақта — адай атағы.
Қасиет қонған — машайық, пір де, әулие,
Қастерлеп үш жүз алпыстан астам атаны.

Толық

Қарап көріңіз