Өлең, жыр, ақындар

Адай-ата

  • 05.06.2022
  • 0
  • 0
  • 876
Өзіңнен өнген ұрпағың бастан баталы,
"Жер жарған" әр кез қазақта — адай атағы.
Қасиет қонған — машайық, пір де, әулие,
Қастерлеп үш жүз алпыстан астам атаны.
Аталса атың — жүрекке найза түк біткен,
Ұлыңды елің байрақты батыр деп күткен.
Ескендір, Кирге тойтарыс берген тұқымын,
Мыңдаған жылдар тұғырдан ерлік жоқ түскен.
Бір ұлың Бекет — демеген елін қолтықтан,
Ер Қармыс деген ерлігі асқан зор шыққан.
Кешірші, Ата, даңғойлау кейбір ұлыңды,
"Құдайдың өзі мен едім" деп те қорқытқан.
"Кім болдың екен?" деген бір ойға қаламын,
Атыңнан тұтап жалын боп кейде жанамын.
Дай деген батыр халықты мақтан етемін,
Жазуын оқып Геродот деген дананың.
Күйімісің, Ата, Құрманғазыны шалқытқан?
Отпысың, Ата, жігерін жаудың балқытқан?
Басы ма едің, қасиет қонған әуелде,
Әулиелердің, асатын үш жүз алпыстан!?.

Алматы, 20.06.1994 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Наурыз-Ата

  • 0
  • 0

Қош келіпсіз, Наурыз-Ата,
Киелімсің бас иетін!
Адам қолдан жасамаған
Алла берген қасиетін.

Толық

Желкенді қайық

  • 0
  • 0

Кішкентай ғана шарана,
Жүректей ерні бүлкілдеп.
Табиғат салған жара ма,
"Жан құйған еңбек" үлпілдек.

Толық

Жүрек жұтқан ерің мен

  • 0
  • 0

Аман қалған ажал оқтан, өлімнен,
Тұрып кеткен салып қойған көріңнен,
Қорқынышқа қылбұрау сап үйреткен —
Жүрек жұтқан, мақтанайын, ерің мен!

Толық

Қарап көріңіз