Өлең, жыр, ақындар

Адай-ата

  • 05.06.2022
  • 0
  • 0
  • 849
Өзіңнен өнген ұрпағың бастан баталы,
"Жер жарған" әр кез қазақта — адай атағы.
Қасиет қонған — машайық, пір де, әулие,
Қастерлеп үш жүз алпыстан астам атаны.
Аталса атың — жүрекке найза түк біткен,
Ұлыңды елің байрақты батыр деп күткен.
Ескендір, Кирге тойтарыс берген тұқымын,
Мыңдаған жылдар тұғырдан ерлік жоқ түскен.
Бір ұлың Бекет — демеген елін қолтықтан,
Ер Қармыс деген ерлігі асқан зор шыққан.
Кешірші, Ата, даңғойлау кейбір ұлыңды,
"Құдайдың өзі мен едім" деп те қорқытқан.
"Кім болдың екен?" деген бір ойға қаламын,
Атыңнан тұтап жалын боп кейде жанамын.
Дай деген батыр халықты мақтан етемін,
Жазуын оқып Геродот деген дананың.
Күйімісің, Ата, Құрманғазыны шалқытқан?
Отпысың, Ата, жігерін жаудың балқытқан?
Басы ма едің, қасиет қонған әуелде,
Әулиелердің, асатын үш жүз алпыстан!?.

Алматы, 20.06.1994 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақыл

  • 0
  • 0

Ошағыңның отын жақ,
Қосағаңның қасын бақ.
Ұл-қызыңды әлпеште,
Қамын ойла сосын жат.

Толық

Ауылда. 1996 жыл

  • 0
  • 0

Елдің қамын бір кісідей жеуші едім,
Астанадан асса ауылым деуші едім.
Елестеткен ерке жұртты көзіме,
Арман шіркін, бар ма сенің, беу, шегің!?

Толық

Құстар, құстар

  • 0
  • 0

Жаз базары толық әлі тарқамай
Күз де жетті өз міндетін арқалай.
Құстар, құстар... сызылтып ән салады,
Біздің жерде қалғаны да бар, талай.

Толық

Қарап көріңіз