Өлең, жыр, ақындар

Түн

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 561
Кемермен ерегiсiп асып-тасқан,
Өз үнiн өз үнiмен басып тастап,
Еңiсте ерке бұлақ дем алады,
Кеудесiн алқам-салқам ашып тастап.
Даланың ұйықтаса да атырабы,
Ентiгi бiр басылмай жатыр әлi.
Тентек жел сол бұлаққа, зорлап талдың
Майысқақ бiр бұтағын батырады.
Қыр жатыр қимылдауға шама келмей,
Самалға ебелек те қалады ермей.
Күлегеш бұлақ қана кәрi талдың
Табанын қытықтайды маза бермей...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Абайға шағыну

  • 0
  • 0

«Алланың өзi де рас, сөзi де рас...»
Күмәнiм жоқ, Данышпан!
Рас! Рас! Рас!
Не iстеймiн бiрақ та

Толық

Сенімді ит трагедиясы

  • 0
  • 0

Қайта алмастан қалаға
қалсын дедi-ау қаңғырып,
бiреу бiр күн далаға
итiн кеттi қалдырып.

Толық

Өткеннен жеткен аңыз

  • 0
  • 0

Жоқ кез екен бекiнiс те, қамал да, –
Сонау-сонау өткен, алыс заманда.
бiр тайпа жұрт өмiр сүрiп жатыпты
орман-нулы, көл-құрақты даламда.

Толық

Қарап көріңіз