Өлең, жыр, ақындар

Түссе-дағы қандай қаяу жүзiме

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 328
Түссе-дағы қандай қаяу жүзiме,
адамдардың ең соңынан көз iлем.
Мен өйткенi әрқашан да өзiмдi,
уақыттың үнiмiн деп сезiнем.
Бiр ой келсе — ұстап қалмай алқымда
күбiрлемей, сыбырламай там-тұмдап,
сөз алам да дауысымен өлеңнiң
сөйлеп тұрам мiнбелерде жарқылдап.
Құлы болмай жалғаулық пен жұрнақтың
түсем айтыс, тартыстарға шындап бiр.
Сөйлеймiн мен,
ақындарды өйткенi
барлық жерде,
барлық адам тыңдап тұр.
Жете алмасам жолаушылап сапармен
жалғанам мен қалалармен, жапанмен.
Қолдарда да транзистор ұстаған
бар дауыспен сөйлеп бара жатам мен.
Айрып ап обал менен сауапты,
пысықтаймын халқым берген сабақты,
Ақынмын мен,
ақын деген кашан да
бiр тамшы жас алдында да жауапты.
Сондықтан да ертеңiме жарық сап,
отырамын өз-өзiме салық сап:
болмау керек сөздерiңде өтiрiк,
болмау керек дауысыңда жарықшақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кішкентай адам

  • 0
  • 0

Тоқтататын бұған қандай амал бар,
тоқтататын бұған қандай қамал бар, –
пайда болды пақырлықпен күн кешкен
кiп-кiшкентай,

Толық

Көрдім!

  • 0
  • 0

Әлi бодан кезiмде –
Менiң жерiме –
Ғылыми-техникалық революция
Басып кiрдi.

Толық

Өткеннен жеткен аңыз

  • 0
  • 0

Жоқ кез екен бекiнiс те, қамал да, –
Сонау-сонау өткен, алыс заманда.
бiр тайпа жұрт өмiр сүрiп жатыпты
орман-нулы, көл-құрақты даламда.

Толық

Қарап көріңіз