Өлең, жыр, ақындар

Түссе-дағы қандай қаяу жүзiме

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 400
Түссе-дағы қандай қаяу жүзiме,
адамдардың ең соңынан көз iлем.
Мен өйткенi әрқашан да өзiмдi,
уақыттың үнiмiн деп сезiнем.
Бiр ой келсе — ұстап қалмай алқымда
күбiрлемей, сыбырламай там-тұмдап,
сөз алам да дауысымен өлеңнiң
сөйлеп тұрам мiнбелерде жарқылдап.
Құлы болмай жалғаулық пен жұрнақтың
түсем айтыс, тартыстарға шындап бiр.
Сөйлеймiн мен,
ақындарды өйткенi
барлық жерде,
барлық адам тыңдап тұр.
Жете алмасам жолаушылап сапармен
жалғанам мен қалалармен, жапанмен.
Қолдарда да транзистор ұстаған
бар дауыспен сөйлеп бара жатам мен.
Айрып ап обал менен сауапты,
пысықтаймын халқым берген сабақты,
Ақынмын мен,
ақын деген кашан да
бiр тамшы жас алдында да жауапты.
Сондықтан да ертеңiме жарық сап,
отырамын өз-өзiме салық сап:
болмау керек сөздерiңде өтiрiк,
болмау керек дауысыңда жарықшақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қамқорлық

  • 0
  • 0

Қарғын су ақты көшемде.
Қыс бойы тұрған жалаңаш
жуынып алып нөсерге,
киiнiп алды қара ағаш.

Толық

Ақша

  • 0
  • 0

Ақша!
Ақша!
Ақшаң болса – алшаңда!
Ақша болмай ел түсiп тұр сарсаңға.

Толық

Қап-қара түн

  • 0
  • 0

Қап-қара түн.
Жатыр едiм –
Кенеттен
гуiлдеген жел басылып желөкпе,

Толық

Қарап көріңіз