Алмасқа өткiр бергiсiз

Алмасқа өткiр бергiсiз
байланып қалар сөз бұған.
Түртпесе,
қарап көргiсiз –
бозала тұман,
боз тұман.
Тұман да тұйық қамал бiр
жолаушы үшiн тамұқтай:
сабылып қанша адам жүр
жаңылып бағдар-бағыттан.
Тәуекел деуге бата алмай
келедi тоқтар жер iздеп:
жолаушы –
меңiреу жапанда,
қайықтар –
құрдым теңiзде.
Шығысың қайда,
батысың,
терiскей қайда,
түстiгiң? –
айыра алмай шатысып
қалатын кезiң түстi бiр.
Абай бол, жүрек, үрiкпе! –
берiлме ендi, өзгерме –
осындай тұман iшiнде
адасып кеткен үмiт пен
адасып кеткен сөздерге.
Уақыт қазiр қапылыс,
күйесiң,
налып,
жанасың, –
жүр екен қанша махаббат,
қаншама арман, сағыныш
компассыз
қатал тағдырдың
боз тұмандарында адасып.
Құтқару үшiн соларды
қасқая бұрып бетiмдi
шарт буып белдi шығамын, –
«SOS» хабарын естiген
ержүрек кеме секiлдi
кешемiн тағдыр тұманын.

---