Құс аулаушы
Жүредi ол бар облыс, ауданда
арқаланып торлар менен ауларға.
Күн ұзаққа шаршап-талып, әлек боп
құс аулайды көл мен дала, таулардан.
Елеместен көктемгi жел, ызғарды
жолы болмай жүз өртенiп, жүз жанды.
Ақырында келе жатар құшақтап
торға түсiп тұтқын болған құстарды.
Дүрлiге ұшып ұзақ күнге тынбаған
көктем жырын,
көктем сазын жырлаған, –
ұстап алып сақина сап жүргенi –
аққуларға,
үйректерге,
тырнаға...
Қарамастан тұманға да,
жаңбырға,
көтерiлiп сан жотаға,
сан қырға,
Әйтеуiр ол жүрер дала, тау кезiп
сақина сап сұлулыққа,
ән-жырға!
Өткiзердей барлық құсты санақтан
туған жердiң құз-қиясын адақтар.
...Қолдағы құс босанам деп бұлқынса
жалын құсап лапылдайды қанаттар!
Айналсын деп керемет бiр дастанға
көктемге ол байғазы деп шашқандай –
құшақтағы сақиналы құстарды
сонан кейiн лақтырады аспанға.
Күймесiн деп қатыгездiк отына
ұшырады ол
орман көл мен шоқыдан... –
аяғына сенiмдiлiк сертiндей
сақина сап адамзаттың атынан.
- Үмбетей Жырау
- Жүсіп Баласағұни
- Жүсіп Баласағұни
- Жүсіп Баласағұни
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі