Өлең, жыр, ақындар

Киіктің тас мүсіні

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 688
Ойлантатын ойы сергек кiшiнi,
толғантатын көргенi көп кiсiнi
қарап қалған қос құлағы елеңдеп
жол бойыңда –
киiктiң тас мүсiнi!
Тiршiлiк боп ататұғын әр таңы,
қойындасқан құмы, шалғын, сортаңы
бiр кездерде болатын-ды осы алқап
қаптап өрген киiктердiң алқабы.
Жер қуырған дүбiр үнге елiгiп
сол киiктер өрден төмен төгiлiп
өткен кезде болатын-ды
кеткендей
қара жердiң бiр пұшпағы сөгiлiп.
Жаным күйiп кеткен кезде күйiктен
айналады төмпешiкке биiктер, –
жетiмсiреп жатыр мына кең алқап,
жоқ қой қазiр қаптаған сол киiктер.
Жолатпастан өрiсi мен қағына
көмген жердi мың-сан тұяқ шаңына.
Киiктердi қырған, қырған
қоршап ап
салып қойып машинаның шамына.
Қырған, қырған
болмаған ғой қымсыну,
қырған, қырған –
толастамай гүрсiл үн.
Сонан кейiн тұрған далам үстiнде
күрсiну мен түршiгу.
Жатыр ендi алып алқап шаңданып,
жылайды тек қара желi зар қағып.
Сол қырғыннан аман қалған киiктер
кеткен дейдi тоз-тоз болып жан бағып.
Соны ойласам жаным менiң күрсiнер,
күрсiнер де:
сен де мұны бiлшi дер.
Тiрi киiк таба алмастан
суретке
түсiредi тас мүсiндi тiлшiлер.
Аптабындай меңдегi сол күйiктiң
дәл осы сәт мына далам күйiп тұр!
Әлдеқандай мылтық дауысы естiлсе
дiр етедi тас мүсiнi киiктiң!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Керағар

  • 0
  • 0

Мосқал әйел белгiлi бұл өңiрге,
қайта-қайта жалбарынып тәңiрге,
отырып ап есiгiнiң алдында
ренiшiн айтып отыр өмiрге.

Толық

Саған

  • 0
  • 0

Жалғыз өзiң бар дертiме дауадай
аппақ нұрын құйып саған ауады ай.
Жеп-жеңiлсiң желпiп соққан самалдай,
жеп-жеңiлсiң тынысымдай, ауадай.

Толық

Ұлы мәртебелі өтірік

  • 0
  • 0

Дәл қазір
Жоғарыда жүргендер де,
Төменде жүргендер де
Газет беттерінен,

Толық

Қарап көріңіз