Өлең, жыр, ақындар

Айрақты

  • 09.06.2022
  • 0
  • 0
  • 751
Нұрниязға

Айбатын беретұғын айбаттыға,
қайратын беретұғын қайраттыға,
ғажайып ғимарат боп көз арбаған
сен өзiң барып па едiң Айрақтыға?!.
Қарасаң –
көз тоймайтын келбетiне
әлем ол өсiп шыққан жер бетiне.
Түп-тұтас туа қалған –
таң қаласың –
тастардың сән-салтанат сәулетiне!
Қарасаң –
ала-алмайсың жанарыңды-ай!
Осынша Дана ма едi Дала мұндай?!
Тұрады ол көзiңдi арбап
қиялдағы
шах пенен патшалардың сарайындай.
Сұлулық көрем одан –
ән-ғұмырдай.
Сұлулық көрем одан –
таң нұрындай.
Сәулетшi көрген жоқпын дүниеде
Маңғыстау Желi менен Жаңбырындай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Антенна

  • 0
  • 0

Өз бойынан өткiзген тасқын, ағын
экранның алдында қаншама рет,
Қаншама рет күлдiм мен, жас бұладым, –
селтиiп тұрғанда сен бұрышымда

Толық

Желді күнгі орман

  • 0
  • 0

Орман iшi – гуiлдеген! –
Сарынға толып кеттi.
Уiлдеген!
Ағынға толып кеттi.

Толық

Бір ақынға

  • 0
  • 0

Неткен оның тап-тар едi ұғымы.
Жоқ сөзiнiң сөлi менен шырыны.
Селтең-селтең,
селтең-селтең етумен

Толық

Қарап көріңіз